 |
|
|  Tρίτη 8/5
Για έκτη χρονιά "Γιορτή της χαράς" στη Βιέννη για την επέτειο της συντριβής της ναζιστικής Γερμανίας
ΒΙΕΝΝΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Δημήτρης Δημητρακούδης
Για έκτη στη σειρά χρονιά, η "Επιτροπή Μαουτχάουζεν Αυστρίας" (η οργάνωση μνήμης του πρώην γερμανοναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Μαουτχάουζεν της Άνω Αυστρίας) διοργανώνει την καθιερωμένη, πλέον, μεγάλη υπαίθρια δωρεάν συναυλία "Γιορτή της χαράς" της ξακουστής "Συμφωνικής Ορχήστρας της Βιέννης" στην τεράστια Πλατεία των Ηρώων στο κέντρο της Βιέννης.
Υπό τους ήχους της Συμφωνικής της Βιέννης, με χαιρετισμό του προέδρου της αυστριακής Βουλής, Βόλφγκανγκ Σομπότκα, κεντρικό ομιλητή τον επιζώντα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης Ρούντολ Γκέλμπαρντ και χαιρετισμούς αντιστασιακών οργανώσεων, χιλιάδες κόσμου θα γιορτάσουν την 73η επέτειο από την άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανία και από την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το Ναζισμό, με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 8 Μαΐου του 1945.
Τη Συμφωνική της Βιέννης σε αυτή τη Συναυλία της Χαράς, στο επίκεντρό της οποίας θα βρεθεί η Ενάτη Συμφωνία του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, ο αρχιμουσικός Λαχάκ Σανί θα διευθύνει έργα των Έρνεστ Μλοχ και Λέοναρντ Μπερνστάιν, με σολίστ τον βιολονίστα Γιούλιαν Ραχλίν.
Την εκδήλωση θα συντονίζει η διάσημη Αυστριακή ηθοποιός Καταρίνα Στέμπεργκερ, γνωστή και ως συνιδρυτής της αυστριακής πρωτοβουλίας "Η Ελλάδα ανθίζει", για την προβολή της πραγματικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Η "Γιορτή της Χαράς" πραγματοποιείται για έκτη στη σειρά χρονιά, εκεί όπου πριν από 80 χρόνια, το Μάρτιο του 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ ανακοίνωνε επίσημα την προσάρτηση της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Αυστρίας, στο ναζιστικό του γερμανικό, Τρίτο Ράιχ, με αποτέλεσμα η Πλατεία των Ηρώων να παραμένει επί δεκαετίες στιγματισμένη από τις εικόνες με τα επευφημούντα πλήθη που είχαν συγκεντρώσει οι ναζιστές για την υποδοχή του "φύρερ". Μόνον το 1993, με την διοργάνωση από τον διάσημο Αυστριακό καλλιτέχνη Αντρέ Χέλερ της τεράστιας διαδήλωσης "Θάλασσα του φωτός", κατά της ξενοφοβίας και κατά του ρατσισμού, με εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχοντες, η Πλατεία φάνηκε να απαλλάσσεται από αυτό το στίγμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
