 |
|
|  Κυριακή 13/5
Μεγάλη διαδήλωση κατά των αμβλώσεων στο Δουβλίνο, δύο εβδομάδες πριν από το δημοψήφισμα
AFP
Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν χθες κοντά στο κοινοβούλιο της Ιρλανδίας στο Δουβλίνο καλώντας τους συμπολίτες τους να ψηφίσουν «όχι» στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί την 25η Μαΐου στη χώρα και θα μπορούσε να οδηγήσει στο να καταστεί λιγότερο αυστηρή η νομοθεσία για τις αμβλώσεις.
«Σώστε τις ζωές, ψηφίστε όχι» ήταν το σύνθημα που αναγραφόταν σε ένα μεγάλο πανό που κρατούσαν οι διαδηλωτές, ενώ μεταξύ του πλήθους που είχε κατακλύσει την πλατεία Μέριον, στην καρδιά της ιρλανδικής πρωτεύουσας, διακρίνονταν πλακάτ που έγραφαν «Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα», «Θα μπορούσε να είναι η ανιψιά σας, η φίλη σας, ή εγγονή σας» ή ακόμη «Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει στις 22 ημέρες».
Στο βήμα ανέβηκαν για να απευθυνθούν στο πλήθος γιατροί, εκπρόσωποι οργανώσεων και γυναίκες που έκαναν άμβλωση και το μετάνιωσαν. Όλοι όσοι πήραν τον λόγο προασπίστηκαν την ισχύουσα νομοθεσία, που δεν επιτρέπει την άμβλωση παρά μόνο στην περίπτωση που κινδυνεύει η ζωή της μητέρας.
«Ένα πραγματικό σύστημα υγείας σώζει ζωές, δεν τις συντομεύει» είπε προς το πλήθος η εκπρόσωπος τύπου της οργάνωσης Pro-Life Campaign Κόρα Σέρλοκ.
«Θα ανησυχούσα εάν βρισκόμουν στο στρατόπεδο του "ναι"», ανέφερε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μπεν Σκάλαν, ένας 20χρονος φοιτητής. «Έχασαν περίπου 20% σε διάστημα λίγων εβδομάδων… η διαφορά μειώνεται!» υπογράμμισε διατυπώνοντας την ελπίδα του για μια νίκη του «όχι».
Όπως κατέδειξε μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήγαγε το Kantar Millward Brown για λογοριασμό της Sunday Independent, το 45% των ψηφοφόρων τάσσεται υπέρ του ενδεχόμενου να καταστεί λιγότερο αυστηρό το νομοθετικό πλαίσιο για τις αμβλώσεις, ενώ το 34% αντιτίθεται. Το 18% των ερωτηθέντων δηλώνει αναποφάσιστο.
Νωρίτερα σήμερα, περισσότεροι από 1000 γιατροί απηύθυναν κάλεσμα υπέρ του «ναι» και παρουσίασαν το σχετικό έγγραφο που είχαν υπογράψει, υποστηρίζοντας το δικαίωμα στην άμβλωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
