 |
|
|  Σάββατο 26/5
O Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος,απο το Βατικανό
Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μια τεράστια οικονομική κρίση-To πρωί συναντήθηκε με τον Πάπα Φραγκίσκο
ΡΩΜΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης
O Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος συμμετέχει στο Βατικανό στο διεθνές συνέδριο που οργανώνει το ίδρυμα Centesimus Annus. O κ. Βαρθολομαίος, στην ομιλία του «η Κοινή χριστιανική ατζέντα για το κοινό καλό», αναφέρθηκε σήμερα, παρουσία του Πάπα Φραγκίσκου, σε κύρια προβλήματα αλλά και ανάγκες της εποχής μας.
«Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μια τεράστια οικονομική κρίση η οποία συνδέεται με την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης και τις συνέπειές της, με το ότι ο πολιτισμός παραδόθηκε στην οικονομία, με την αύξηση της φτώχειας, την ασιτία και την ελλιπή διατροφή, και την τραγωδία των μαζικών μεταναστεύσεων», τόνισε μεταξύ των άλλων ο κ. Βαρθολομαίος.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, παράλληλα, αναφέρθηκε στην «θεοποίηση του κέρδους», στη σύνδεση της αξιοπρέπειας με την κτήση και στην υποβάθμιση του ανθρώπου σε «homo economicus».
Παράλληλα, θέλησε να τονίσει ότι «το οικολογικό πρόβλημα είναι στενά συνδεδεμένο με την οικονομική ανάπτυξη», από την στιγμή που «ο ακραίος οικονομικισμός προκαλεί τόσο οικονομικά, όσο και οικολογικά προβλήματα». Όπως είπε ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας, «μια οικονομία η οποία αποσυνδέεται από τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου, οδηγεί αναπόφευκτα στην εκμετάλλευση της φύσης και στην καταστροφή του περιβάλλοντος».
Ο κ. Βαρθολομαίος δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι «η γρήγορη πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας, μαζί με τις ευεργετικές της συνέπειες, οδηγεί και σε αποτελέσματα που δεν προάγουν την αλληλεγγύη».«Ποτέ όσο σήμερα δεν διαθέταμε τόση επιστημονική γνώση, και δεν δρούσαμε τόσο βίαια και καταστρεπτικά κατά της φύσης και των αδελφών μας. Συνεχίζουμε να παράγουμε τρομερά όπλα μαζικής καταστροφής, κινδυνεύοντας να φτάσουμε σε έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, απευθυνόμενος στους συμμετέχοντες στο διεθνές συνέδριο του ιδρύματος Centesimus Annus.
Θέλησε να τονίσει, επίσης, ότι «τις τελευταίες δεκαετίες, διαπιστώνουμε την επανεκτίμηση του ρόλου της θρησκείας στην ζωή του ανθρώπου, αφού «δεν είναι τυχαίο ότι, στις μέρες μας, η συζήτηση περί "μετά-θρησκευτικής εποχής", έχει αντικατασταθεί από εκείνη περί μιας "μετά-κοσμικής περιόδου", στην οποία η θρησκεία διεκδικεί και παίζει έναν δημόσιο ρόλο, και συμμετέχει σε όλες τις σημαντικές προσπάθειες του ανθρώπινου γένους».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σήμερα το πρωί, έγινε δεκτός, πάντα στο Βατικανό, από τον Πάπα Φραγκίσκο, με τον οποίο τον συνδέουν δεσμοί ειλικρινούς, αδελφικής φιλίας και μια κοινή προσέγγιση σε ότι αφορά τον ρόλο και το βάρος του Χριστιανισμού στην σημερινή κοινωνία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
