 |
|
|  Πέμπτη 31/5
Περίπου πενήντα μέλη και στελέχη των Ταλιμπάν σκοτώθηκαν σε επιδρομή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν
AFP
Ο αμερικανικός στρατός εξαπέλυσε αεροπορική επιδρομή στην οποία σκοτώθηκαν περίπου πενήντα μέλη και ηγετικά στελέχη των Ταλιμπάν, στο πλαίσιο επιχείρησης η οποία έβαλε στο στόχαστρο τους υπεύθυνους για την πρόσφατη επίθεση εναντίον της πρωτεύουσας της επαρχίας Φαράχ, ανακοίνωσε την Τετάρτη ο διοικητής των δυνάμεων των ΗΠΑ και του NATO στο Αφγανιστάν, ο στρατηγός Τζον Νίκολσον.
Αφού απώθησαν τους Ταλιμπάν από τη Φαράχ, ο αφγανικός στρατός και οι αμερικανικές δυνάμεις τους καταδίωξαν, είπε ο Νίκολσον κατά τη διάρκεια βιντεοδιάσκεψης με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους στο Πεντάγωνο. Παρακολουθούμενοι από τους Πεζοναύτες, οι Ταλιμπάν επέστρεψαν στο προπύργιό τους, τη Χελμάντ, μια από τις επαρχίες όπου υπάρχουν οι μεγαλύτερες καλλιέργειες παπαρούνας, της πρώτης ύλης για την παραγωγή οπίου και ηρωίνης.
Την 24η Μαΐου συγκεντρώθηκαν σε ένα κτίριο που είναι γνωστό ότι χρησιμοποιείται ως κέντρο διοίκησης των Ταλιμπάν, στη Μούσα Κάλα.
«Επρόκειτο για μια ομάδα διοικητών» των ισλαμιστών ανταρτών «οι οποίοι συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν κυρίως την επιχείρηση στη Φαράχ», είπε ο στρατηγός Νίκολσον. «Νόμιζαν ασφαλώς πως συγκεντρώνονταν με απόλυτη ασφάλεια στη Μούσα Κάλα, αλλά οι υπηρεσίες πληροφοριών μας μπόρεσαν να εντοπίσουν την ομάδα και την πλήξαμε επιτυχώς», πρόσθεσε.
Η συγκεκριμένη ομάδα των μελών και στελεχών των Ταλιμπάν ήταν «βαθιά αναμεμιγμένη» στη διακίνηση ναρκωτικών, συμπλήρωσε ο αμερικανός στρατηγός. «Δεν θα πω ότι (η επιχείρηση) ήταν στρατηγικής σημασίας, αλλά είχε αναμφίβολα σημασία τοπικά», ως προς την κατάσταση στο νότιο Αφγανιστάν, συμπλήρωσε ο στρατηγός Νίκολσον.
Σε ανακοίνωση Τύπου που δημοσιοποίησε, η διοίκηση των αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν διευκρίνισε ότι η επιδρομή είχε αποτέλεσμα να σκοτωθούν «πάνω από 50» ισλαμιστές--ανάμεσά τους ο δεύτερος τη τάξει των Ταλιμπάν στη Χελμάντ, ο Άμπντουλ Μανάν, καθώς και πολλοί άλλοι ηγέτες ομάδων των ανταρτών στις επαρχίες Κανταχάρ, Κουντούζ, Χεράτ, Φαράχ, Ουρουζγκάν και Χελμάντ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
