 |
|
|  Σάββατο 2/6
Νέα αγωγή κατατέθηκε εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινστιν,τού κάποτε πανίσχυρου παραγωγού τού Χολιγουντ,που κατηγορείται για σεξουαλικά εγκλήματα
AFP-Reuters
Τρεις ακόμη γυναίκες κατέθεσαν χθες Παρασκευή από κοινού αγωγή εναντίον του Χάρβεϊ Γουάινστιν και των στούντιο Miramax και The Weinstein Company που του ανήκαν, στην οποία υπάρχει και μια νέα καταγγελία για βιασμό εναντίον του πρώην πανίσχυρου παραγωγού του Χόλιγουντ.
Στη νέα αγωγή που κατατέθηκε στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νέας Υόρκης ο Γουάινστιν κατηγορείται για τον βιασμό το 2011 μιας γυναίκας που είχε πάει να τον δει στη Νέα Υόρκη για να του πουλήσει ένα εργαλείο μάρκετινγκ.
Οι δικηγόροι του Γουάινστιν, ο Μπεν Μπράφμαν και ο Άλεξ Σπίρο, στη συνέχεια έπεισαν τη γυναίκα αυτή, που παρουσιάζεται ως Μελίσα Τόμσον, ότι εργάζονται για λογαριασμό των θυμάτων του, όπως αναφέρει η αγωγή. Με αυτό τον τρόπο κατάφεραν να πείσουν την Τόμσον να τους δώσει οπτικό και ακουστικό υλικό που αποδείκνυε τον βιασμό της.
Η δεύτερη γυναίκα, η Κέιτλιν Ντουλέινι, κατηγορεί τον Γουάινστιν ότι την απείλησε, της επιτέθηκε και την κράτησε παρά τη θέλησή της το 1996 στη σουίτα του ξενοδοχείου όπου διέμενε στη διάρκεια του Φεστιβάλ των Καννών. Η Ιταλίδα ηθοποιός Άζια Αρτζέντο κατηγορεί τον παραγωγό ότι τη βίασε στις Κάννες το 1997.
Τέλος η Λαρίσα Γκόμες αναφέρει ότι συναντήθηκε δύο φορές με τον Γουάινστιν και τη δεύτερη φορά, το 2000, την ανάγκασε να τον φιλήσει και της έπιασε το στήθος.
Οι δικηγόροι των εναγουσών κατηγορούν τον Γουάινστιν ότι σε κάθε περιστατικό απειλούσε να καταστρέψει την καριέρα των γυναικών εναντίον των οποίων είχε επιτεθεί. Επίσης κατηγορούν τα στούντιο Miramax και The Weinstein Company ότι «διευκόλυναν» και συγκάλυψαν τη συμπεριφορά του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
