 |
|
|  Πέμπτη 14/6
Ένας Αυστραλός καταδικάστηκε σε ισόβια στις Φιλιππίνες για βιασμούς ανηλίκων και διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας
AFP
Ένας Αυστραλός καταδικάστηκε σε ισόβια στις Φιλιππίνες για διακίνηση προσώπων και βιασμούς ανηλίκων. Εναντίον του Πίτερ Σκάλι εκκρεμούν και άλλες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων ο φόνος ενός κοριτσιού και η παραγωγή υλικού παιδικής πορνογραφίας.
Σύμφωνα με την αστυνομία, οι Φιλιππίνες είχαν γίνει επίκεντρο ενός διεθνούς δικτύου παιδεραστίας, με τους δράστες να εκμεταλλεύονται τη φτώχεια του πληθυσμού.
Ο Σκάλι καταδικάστηκε χθες Τετάρτη για διακίνηση προσώπων και βιασμούς από δικαστήριο της πόλης Καγκαγιάν ντε Όρο, στο νότιο τμήμα των Φιλιππίνων, όπου είχε συλληφθεί πριν τρία χρόνια με την κατηγορία ότι είχε κακοποιήσει σεξουαλικά μικρά κορίτσια, μεταξύ των οποίων και ένα βρέφος 18 μηνών.
Το δικαστήριο τον καταδίκασε, όπως και τη φίλη του, σε ισόβια κάθειρξη. Επίσης του επιδίκασε πρόστιμο 5 εκατομμυρίων πέσος (80.000 ευρώ), σύμφωνα με τον Μέρλιν Ούι εκπρόσωπο του δικαστηρίου.
«Πρόκειται για μια μεγάλη νίκη για εμάς. Είναι ένα ηχηρό μήνυμα προς τους διακινητές ότι η κυβέρνηση αυτή λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις δικαστικές προσφυγές σε τέτοιου είδους υποθέσεις», τόνισε.
«Προσέλκυε τα κορίτσια αυτά στο διαμέρισμά του και διηγήθηκαν ότι τις έδενε από τον λαιμό, σαν σκυλιά», εξήγησε.
Ο κατηγορούμενος βιντεοσκοπούσε τους βιασμούς των έφηβων κοριτσιών που προέρχονταν από φτωχές οικογένειες και πουλούσε τα βίντεο σε πελάτες του στη Γερμανία, τις ΗΠΑ και τη Βραζιλία.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι περισσότεροι αγοραστές αυτού του υλικού ζουν στο εξωτερικό, ενώ τα θύματα του δικτύου στο οποίο ανήκε ο Σκάλι είναι χιλιάδες. Κάποια παιδιά μάλιστα έπεφταν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης με τη συγκατάθεση των γονιών τους.
Εναντίον του Σκάλι εκκρεμούν ακόμη 60 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων ο βιασμός ενός βρέφους 18 μηνών και ο βιασμός και ο φόνος ενός 12χρονου κοριτσιού. Δεν είναι γνωστό πότε θα εκδικαστούν οι υποθέσεις αυτές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
