 |
|
|  Πέμπτη 21/6
Παιδιά
Το ζεύγος Τζορτζ- Αμάλ Κλούνεϊ έδωσε 100.000 δολάρια για τα παιδιά που χωρίζουν από τους μετανάστες γονείς τους
AFP
Ο Τζορζ και η Αμάλ Κλούνεϊ έκαναν μια δωρεά ύψους 100.000 δολαρίων σε μια οργάνωση για την προάσπιση των παιδιών μεταναστών, την ώρα που αυξάνεται η κατακραυγή προς την πολιτική της κυβέρνησης Ντόναλντ Τραμπ να χωρίζει τα παιδιά από τους μετανάστες γονείς τους.
Η οργάνωση, Young Center for Immigrant Children's Rights, ανέφερε σε ένα δελτίο τύπου, ότι δέχθηκε μια «γενναιόδωρη δωρεά» ύψους 100.000 δολαρίων από το ζεύγος Κλούνεϊ και το ίδρυμά τους "Foundation for Justice".
«Κάποια στιγμή τα παιδιά θα μας ρωτήσουν: είναι αλήθεια ότι η χώρα σας πραγματικά απήγαγε παιδιά από τους γονείς τους για να τα βάλει σε κέντρα κράτησης; Και όταν απαντήσουμε "ναι|, θα μας ρωτήσουν τί κάναμε για αυτό. Ποια θέση πήραμε. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική αυτής της κυβέρνησης όμως μπορούμε να βοηθήσουμε υπερασπιζόμενοι αυτά τα θύματα» τονίζει το διάσημο ζευγάρι του Χόλιγουντ.
Την Τρίτη το βράδυ, ο Μπρους Σπρίνγκστιν διέκοψε την παράστασή του στο Broadway προκειμένου να καταγγείλει τους χωρισμούς.
«Βλέπουμε αυτή τη στιγμή στα αμερικανικά σύνορα καταστάσεις τόσο φοβερά απάνθρωπες και αντιαμερικανικές που προκαλεί αγανάκτηση» είπε από τη σκηνή.
«Ακούμε υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης να βλασφημούν επικαλούμενα τον Θεό και το έθνος για να πουν ότι είναι ηθικά δικαιολογημένο να καταφέρονται εναντίον των παιδιών. Ας μπορέσει ο Θεός να σώσει τις ψυχές μας» συμπλήρωσε, αναφερόμενος σε δηλώσεις που έκανε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Τζεφ Σέσιονς, όπου επικαλείτο τη Βίβλο.
Από την πλευρά του ο τραγουδιστής Τζον Λέτζεντ και η σύζυγός του ανακοίνωσαν την προηγούμενη εβδομάδα ότι προσφέρουν το ποσό των 288.000 δολαρίων στην οργάνωση προάσπισης των πολιτικών δικαιωμάτων American Civil Liberties Union (ACLU), για να τραβήξει την προσοχή στις «οικογένειες που διαλύονται από την απάνθρωπη πολιτική της διοίκησης Τραμπ».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
