 |
|
|  Σάββατο 21/7
New York Times
Λιβανέζοι και Ισραηλινοί παντρεύονται στην Κύπρο,για να παρακάμψουν τούς θρησκευτικούς κανόνες τών χωρών τους!
New York Times,ekirikas.com
Τρώνε φαλαφέλ, ζουν στη Μεσόγειο και ανησυχούν ότι ένας νέος πόλεμος θα μπορούσε να ξεσπάσει στα μεταξύ τους σύνορα. Αλλά πολλοί Ισραηλινοί και Λιβανέζοι μοιράζονται και κάτι άλλο: την επιθυμία να παρακάμψουν τους θρησκευτικούς κανόνες όταν παντρεύονται.
Ετσι αρχίζει το εκτενές ρεπορτάζ της «New York Times» για τους πολιτικούς γάμους Ισραηλιτών και Λιβανέζων στη Λάρνακα.
Η εφημερίδα επισημαίνει ότι τόσο στον Λίβανο όσο και στο Ισραήλ, μόνο θρησκευτικοί ηγέτες μπορούν να τελούν γάμους. Ετσι η Κύπρος γίνεται καταφύγιο σε όσους δεν επιθυμούν θρησκευτικούς γάμους και σε όσους παραμερίζουν τις διαφορές που χωρίζουν τους λαούς στη Μέση Ανατολή.
Στο σχετικό ρεπορτάζ φιλοξενούνται συνεντεύξεις με ζευγάρια Ισραηλινών και Λιβανέζων που επέλεξαν την Κύπρο για την τέλεση πολιτικού γάμου.
Ζευγάρι Λιβανέζων που παντρεύτηκαν την ίδια μέρα και στο ίδιο μέρος με Ισραηλινούς παρακάλεσαν τον συγγραφέα του άρθρου να μη δημοσιοποιήσει τα ονόματά τους από φόβο για νομικό πρόβλημα στην πατρίδα τους, όπου η συναναστροφή με τους Ισραηλινούς μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα. «Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, λένε ότι απαγορεύεται να βρίσκονται στο ίδιο μέρος, Λιβάνιοι με Ισραηλινούς, ότι είναι εχθροί», δήλωσε η Λιβανέζα νύφη». Για να προσθέσει: «Αλλά είναι και άνθρωποι».
Ο Ben Hubbard, συγγραφέας του ρεπορτάζ, προβάλλει συνέντευξη με Φιλιππινέζα που ήρθε στην Κύπρο για να τελέσει πολιτικό γάμο με τον αγαπημένο της, έναν Εβραίο. «Επειδή είναι Εβραίος και είμαι Καθολική, δεν μπορούμε να παντρευτούμε στο Ισραήλ», δήλωσε η Μαρσέα Τερέζα Μπακού Γκαρσία.
Στο ρεπορτάζ επισημαίνεται ότι οι περισσότεροι Ισραηλινοί που παντρεύονται στην Κύπρο το κάνουν για να αποφύγουν το ορθόδοξο εβραϊκό θρησκευτικό ίδρυμα της χώρας είτε επειδή δεν θέλουν μια θρησκευτική τελετή είτε επειδή ακολουθούν διαφορετικές θρησκείες και δεν θέλουν να επηρεάσουν τους συντρόφους τους.
Στο σχετικό ρεπορτάζ αναφέρεται ότι ορισμένα ζευγάρια Λιβανέζων προτιμούν την Κύπρο επειδή είναι ευκολότερο και φθηνότερο από το να παντρευτούν στην πατρίδα τους.
Ο Dany Naim και η Sabine Kamel είναι και οι Μαρωνίτες Χριστιανοί και έτσι θα μπορούσαν να παντρευτούν στο Λίβανο, αλλά αποφάσισαν ότι η Κύπρος ήταν η καλύτερη επιλογή. Στην εφημερίδα μίλησαν εκπρόσωποι του Δήμου Λάρνακας, οι οποίοι ασχολούνται αποκλειστικά με την τέλεση πολιτικών γάμων αλλά και ιδιοκτήτες γραφείων που οργανώνουν τέτοιες τελετές στην Κύπρο.
Ο Παρασκευάς Αναστασίου, ιδιοκτήτης γραφείου που ασχολείται με την οργάνωση πολιτικών γάμων στην Κύπρο αναφέρει ότι το γραφείο του, κατά τη διάρκεια του 2017, οργάνωσε 1.110 γάμους.
Οσοι επιθυμούν να παντρευτούν στο Δημαρχείο Λάρνακας πρέπει να προσκομίσουν πιστοποιητικά γέννησης, να αποδείξουν ότι δεν είναι παντρεμένοι με κανέναν άλλον και να πληρώσουν 281,90 ευρώ. Με λίγα περισσότερα χρήματα μπορούν να παντρευτούν στην παραλία ή στο μεσαιωνικό κάστρο της Λάρνακας.
Οι πολιτικοί γάμοι έχουν εξελιχθεί σε μια πολύ επικερδή βιομηχανία για την Κύπρο. Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει στη «New York Times» ο Κυπριακός Οργανισμός Τουρισμού, τα ετήσια έσοδα της Κύπρου ανέρχονται στο 1 εκ. περίπου ευρώ. Κάθε χρόνο πραγματοποιούνται περίπου 7.000 γάμοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
