Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Kυριακή 19/8

ΟΗΕ: Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο πρώην γγ των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Άναν



ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP-Sputnik-VOA-Reuters

Ο πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Άναν πέθανε σε ηλικία 80 ετών μετά από σύντομη ασθένεια, όπως ανακοίνωσε από τη Γενεύη το ίδρυμα που φέρει το όνομά του. "Με απέραντη θλίψη η οικογένεια Άναν και το Ίδρυμα Κόφι Άναν ανακοινώνουν ότι ο Κόφι Άναν, ο πρώην γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών και βραβευμένος με το Νόμπελ Ειρήνης, απεβίωσε γαλήνια το Σάββατο 18 Αυγούστου μετά από σύντομη ασθένεια" ανέφερε η ανακοίνωση του ιδρύματος. Τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του Άναν εξέφρασε ο νυν γενικός γραμματέας Αντόνιο Γκουτέρες, χαρακτηρίζοντας τον "μια δύναμη που μας καθοδηγούσε προς το καλό". "Από πολλές απόψεις, ο Κόφι Άναν ενσάρκωνε τα Ηνωμένα Εθνή. Ανήλθε από τις τάξεις τους για να οδηγήσει τον Οργανισμό σε μια νέα χιλιετία με απαράμιλλη αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα", πρόσθεσε ο Γκουτέρες. "Σήμερα θρηνούμε την απώλεια ενός μεγάλου άνδρα, ενός ηγέτη και οραματιστή" ήταν το μήνυμα που ανάρτησε στον επίσημο λογαριασμό του στο Twitter ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ). Ο Άναν, ο δεύτερος Αφρικανός και πρώτος μαύρος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, γεννήθηκε στο Κουμάσι της Γκάνας το 1938. Σπούδασε οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων και στη συνέχεια εντάχθηκε ως διοικητικός υπάλληλος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, μιας από τις υπηρεσίες του ΟΗΕ. Διπλωμάτης καριέρας, ανέβηκε γρήγορα στην ιεραρχία, φτάνοντας το 1992 στο αξίωμα του βοηθού γενικού γραμματέα του ΟΗΕ και δεύτερου γενικού γραμματέα, αρμόδιου για θέματα ειρηνευτικών αποστολών. Υπηρέτησε ως γενικός γραμματέας του ΟΗΕ για δύο συνεχόμενες θητείες, από το 1997 μέχρι το 2006, διαδεχόμενος τον Αιγύπτιο Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι. Χρωστούσε τον διορισμό του στις Ηνωμένες Πολιτείες, που πρόβαλαν βέτο σε μια δεύτερη θητεία του Μπούτρος Γκάλι, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να αποδείξει ότι λάμβανε τις αποφάσεις του ανεξάρτητα από τις μεγάλες δυνάμεις: προκάλεσε έτσι εκνευρισμό στις ΗΠΑ όταν χαρακτήρισε "παράνομη" την εισβολή στο Ιράκ το 2003, επειδή η επιχείρηση αυτή δεν είχε λάβει την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ανέλαβε πολλές πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση του AIDS και της φτώχειας στον κόσμο και για τα δικαιώματα των γυναικών στις αραβικές χώρες, ενώ στις επιτυχίες του συγκαταλέγονται η αποχώρηση του ινδονησιακού στρατού από το Ανατολικό Τιμόρ και των ισραηλινών στρατευμάτων από τον νότιο Λίβανο. Το 2001 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, από κοινού με τον ΟΗΕ.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία