 |
|
|  Πέμπτη 23/8
«Χρυσωρυχείο» η... φαλάκρα για την Τουρκία
Liberation
«Χάρη σε προνομιακές παροχές, οι μεταμοσχεύσεις μαλλιών αποφέρουν πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ στην τουρκική οικονομία», γράφει η γαλλική Liberation.
«Διακρίνονται από την ομιλία τους: Ιρακινοί, Σαουδάραβες, Μαροκινοί και άλλοι Άραβες. Είναι μεταξύ 35 και 55 ετών. Τις περισσότερες φορές τους βλέπουμε να κάθονται ή να περπατούν στους δρόμους, με τη σύζυγο και τα παιδιά τους. Επειδή συχνά έρχονται με την οικογένειά τους για να παρατείνουν, με μια τουριστική διαμονή, τον κύριο σκοπό του ταξιδιού τους: την καταπολέμηση της φαλάκρας. Οι μεταμοσχεύσεις μαλλιών προσελκύουν περισσότερους από 100.000 άνδρες κάθε χρόνο -οι περισσότεροι από αραβικές χώρες- στην Κωνσταντινούπολη», σημειώνει η γαλλική εφημερίδα.
Μόνο 30.000 Σαουδάραβες επισκέφθηκαν για αυτόν τον σκοπό την Κωνσταντινούπολη το 2016. Στη σελίδα τους στα αραβικά, οι τουρκικές κλινικές που ειδικεύονται στην εμφύτευση τρίχας ανταγωνίζονται στην προώθηση των ιατρικών παροχών τους. Αλλά και στην προσφορά υπηρεσιών υποστήριξης στους πελάτες από τη Μ. Ανατολή, τη μετεγχειρητική ασφάλιση και τις εγγυήσεις που παρέχουν. Υπογραμμίζουν τη μακρά εμπειρία τους, τα καλά αποτελέσματα που επιβεβαιώνονται από φωτογραφίες και τις μαρτυρίες όσων «τους εμπιστεύτηκαν».
Τα πακέτα 3-5 ημερών περιλαμβάνουν μερικές φορές και το ξενοδοχείο. Το κόστος κυμαίνεται από 1.000 έως 2.500 ευρώ, ανάλογα με την κλινική και το είδος της επέμβασης. Οι ευνοϊκές τιμές των πτήσεων από τις διάφορες αραβικές πόλεις προς την Κωνσταντινούπολη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι περισσότεροι υπήκοοι των χωρών αυτών δεν χρειάζονται βίζα στην Τουρκία, συμβάλλουν στην άνευ προηγουμένου ανάπτυξη των τουρκικών κλινικών: 400 κλινικές μεταμόσχευσης μαλλιών υπάρχουν μόνο στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή η μικρή επέμβαση, που εξελίσσεται σε βιομηχανία, αποφέρει πάνω από 1 δισεκ. ευρώ στην τουρκική οικονομία. Συμπαρασύρει επίσης και άλλες αισθητικές επεμβάσεις. Οι γυναίκες που συνοδεύουν τους Άραβες συζύγους τους για εμφύτευση μαλλιών μπαίνουν στον πειρασμό μιας λιποαναρρόφησης ή μιας ρινοπλαστικής, τονίζει η γαλλική εφημερίδα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
