 |
|
|  Παρασκευή 7/9
SOS Ρατσισμός
Παρουσιάστρια τού δελτίου καιρού στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο του Βελγίου RTBF ,καταγγέλλει σε βίντεο, με δάκρυα στα μάτια, τον ρατσισμό εναντίον της
AFP
Η παρουσιάστρια του δελτίου καιρού στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο του Βελγίου RTBF, κατήγγειλε σε βίντεο που ανήρτησε στο Διαδίκτυο ότι πέφτει θύμα ρατσισμού, λαμβάνοντας αμέσως χιλιάδες μηνύματα υποστήριξης.
«Αποφάσισα ότι θα το πω διότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ρατσισμός στο Βέλγιο. Δεν είναι αλήθεια», εξήγησε η Σεσίλ Ντσουνγκά στο βίντεό της με τίτλο «Κατηγορώ» το οποίο ανήρτησε στον λογαριασμό της στο Facebook και το οποίο συγκέντρωσε περισσότερα από 500.000 views σε διάστημα 15 ωρών.
«Το να λαμβάνεις μηνύματα, όπως “Παλιονέγρα, γύρνα στη χώρα σου”, δεν είναι αστείο. Όμως εγώ γελάω», δηλώνει με δάκρυα στα μάτια.
«Είμαι Βελγίδα, νιώθω καλά στη χώρα μου. Τώρα θα σταματήσετε να μου λέτε να γυρίσω στη χώρα μου, διότι βρίσκομαι στη χώρα μου», συνεχίζει στο βίντεο αυτό που διαρκεί περίπου 5 λεπτά.
Καλεί μάλιστα και άλλους ανθρώπους, θύματα ρατσισμού, να ενώσουν τις φωνές τους με τη δική της.
«Το λέω επειδή είμαι μαύρη, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που είναι παχύσαρκοι, που είναι μουσουλμάνοι, που είναι Άραβες, που είναι κοκκινομάλληδες, με γυαλιά (…) Όλοι οι άνθρωποι που διώκονται στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, αυτό πρέπει να σταματήσει. Η διαδικτυακή παρενόχληση πονάει», τονίζει η Ντσουνγκά.
Ο Ζαν-Πολ Φιλιπό γενικός διευθυντής του RTBF εξέφρασε μιλώντας το τηλεοπτικό δίκτυο «την οργή του» μπροστά «στη λάσπη» την οποία αντιμετωπίζει η Ντσουνγκά. «Ο ρατσισμός είναι έγκλημα. Διώκεται ποινικά στο Βέλγιο», πρόσθεσε.
«Θα σεβαστούμε τη νομοθεσία και εξετάζουμε ήδη από σήμερα να αναλάβουμε δράση για να διωχθούν ποινικά αυτοί οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει ατιμωρησία στον ρατσισμό», κατέληξε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
