 |
|
|  Tρίτη 25/9
Μπίζνες και Μόδα
Στον αμερικανικό όμιλο μόδας Michael Kors περνά ο οίκος Versace
Reuters
O αμερικανικός όμιλος μόδας Michael Kors συμφώνησε να πάρει τον έλεγχο του ιταλικού οίκου Versace, σύμφωνα με τρεις καλά ενημερωμένες πηγές που ανέφεραν ότι η σχετική ανακοίνωση θα γίνει εντός της εβδομάδας.
Ο όμιλος Michael Kors Holdings Ltd, που έγινε διάσημος από τις δερμάτινες τσάντες του, δεν κρύβει τη φιλοδοξία του να αναπτύξει το χαρτοφυλάκιο του μετά την εξαγορά της βρετανικής υποδηματοποιίας Jimmy Choo αντί 1,2 δισεκατομμυρίου δολαρίων πέρυσι.
Ο ιταλικός οίκος εξέταζε το ενδεχόμενο να εισαχθεί στο χρηματιστήριο μετά την εξαγορά του 20% των μετοχών του το 2014 από τον αμερικανικό όμιλο ιδιωτών επενδυτών Blackstone. Ωστόσο μετά την επένδυση στον οίκο Versace, ο όμιλος Blackstone διαπίστωσε ότι οι επιδόσεις του οίκου μόδας δεν είναι ικανοποιητικές για να δικαιολογούν την εισαγωγή του Versace στο χρηματιστήριο.
"Ο όμιλος Blackstone δεν επρόκειτο να επενδύσει περισσότερα χρήματα. Οπότε αναζητείτο ένας αγοραστής που κάνει μεγάλες επενδύσεις. Ο Blackstone σταδιακά επηρέασε την οικογένεια να εξετάσει το ενδεχόμενο πώλησης του οίκου και συνέστησε σε αυτήν διάφορους αγοραστές, ανάμεσά τους ο Μάικλ Κορς", σύμφωνα με τις πηγές.
Η συμφωνία αποτιμά στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια τον οίκο μόδας, που έχει σήμα κατατεθέν το κεφάλι της μέδουσας, σύμφωνα με τις πηγές.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας, ο Blackstone θα αποχωρήσει εντελώς από την ιταλική εταιρία, ενώ η οικογένεια Βερσάτσε, που έχει το υπόλοιπο μερίδιο, θα κρατήσει έναν ρόλο.
Η Ντονατέλα Βερσάτσε, η αδελφή του ιδρυτή του οίκου Τζιάνι Βερσάτσε, καλλιτεχνική διευθύντρια και αντιπρόεδρος του ομίλου που εδρεύει στο Μιλάνο, συγκάλεσε συνεδρίαση του προσωπικού για αύριο, ημέρα της επίσημης ανακοίνωσης της πώλησης, γράφει η εφημερίδα Corriere della Sera.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
