 |
|
|  Τετάρτη 26/9
Το πρώτο πρόστιμο στην Γαλλία βάσει του νόμου κατά της παρενόχλησης γυναικών στον δρόμο ...
...επιβλήθηκε σε άνδρα που χαστούκισε τα οπίσθια 21χρονης μέσα σε λεωφορείο
Reuters
Ένας άνδρας ,που χαστούκισε τα οπίσθια μιας γυναίκας μέσα σε λεωφορείο, κοντά στο Παρίσι, τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης τριών μηνών και, στο πλαίσιο της πρώτης καταδικαστικής απόφασης εναντίον της παρενόχλησης στον δρόμο, του επιβλήθηκε επίσης πρόστιμο για τα χυδαία σχόλια που έκανε σχετικά με το σώμα της.
Ο άνδρας, που βρισκόταν υπό την επήρεια αλκοόλ όταν επιβιβάστηκε στο λεωφορείο, χτύπησε την 21χρονη στα οπίσθια και της μίλησε χρησιμοποιώντας προσβλητικά επίθετα για το στήθος της, προτού αρχίσει να τσακώνεται με τον οδηγό λεωφορείου, ο οποίος έκλεισε τις πόρτες για να μην μπορέσει να βγει ο ταραξίας, αναμένοντας την αστυνομία που είχε ήδη ειδοποιηθεί.
Δικαστήριο στο Εβρί, στο νότιο Παρίσι, καταδίκασε τον άνδρα, ηλικίας περίπου 30 ετών, σε ποινή φυλάκισης 3 μηνών για το χαστούκι, κρίνοντας πως επρόκειτο για ξεκάθαρη σεξουαλική επίθεση, και πρόσθεσε την επιβολή προστίμου ύψους 300 ευρώ για τα προσβλητικά σχόλια.
Δικαστικοί και αξιωματούχοι του υπουργείου Δικαιοσύνης επισήμαναν ότι το πρόστιμο είναι το πρώτο που επιβάλλεται βάσει του νόμου, ο οποίος στοχεύει στην αποτροπή διατύπωσης προσβλητικών σχολίων και υιοθέτησης συμπεριφορών παρενόχλησης όπως τα σφυρίγματα, κάτι που θεωρείται σύνηθες σε βάρος των γυναικών στους δρόμους της Γαλλίας.
Η υπουργός Ισότητας Μαρλέν Σιαπά ανήρτησε μήνυμα στο Twitter, όπου χαιρέτιζε την απόφαση της Δικαιοσύνης.
Παγκοσμίως, μία στις τρεις γυναίκες και κορίτσια πέφτουν θύματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ.
Στη Γαλλία, πρόσφατη μελέτη κατέδειξε ότι περισσότερες από τις μισές γυναίκες, το 53%, έχουν πει ότι έχουν βιώσει εμπειρίες σεξουαλικής παρενόχλησης και επίθεσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
