 |
|
|  Τρίτη 9/10
Η Νάντια Μουράντ, η Γιαζίντι που βραβεύθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, θέλει οι τζιχαντιστές να δικαστούν για τα εγκλήματά τους
AFP
Η Νάντια Μουράντ, η Γιαζίντι που βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, διαβεβαίωσε πως θέλει οι τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος να δικαστούν για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει σε βάρος της μειονότητας των Γιαζίντι στο Ιράκ.
Η 25χρονη ήταν μεταξύ των χιλιάδων γυναικών αυτής της κουρδόφωνης μειονότητας που αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Κράτους στο βορειοανατολικό Ιράκ το 2014. Υπέμεινε για πολλούς μήνες τη σεξουαλική δουλεία στα χέρια των σουνιτών τζιχαντιστών, προτού καταφέρει να δραπετεύσει.
Την Παρασκευή βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης, μαζί με τον Κονγκολέζο γιατρό Ντένις Μουκουέγκε για τη μάχη που δίνουν κατά των σεξουαλικών βιαιοπραγιών ως όπλων πολέμου.
«Για εμένα, η δικαιοσύνη δεν είναι να σκοτώσουμε όλα τα μέλη του Ντάες που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα σε βάρος μας» εξήγησε η ίδια σε μια συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στην Ουάσιγκτον.
«Η δικαιοσύνη είναι να οδηγήσουμε τα μέλη του Ντάες ενώπιον ενός δικαστηρίου και να τους δούμε, ενώπιον των δικαστών, να ομολογούν τα εγκλήματα που διέπραξαν εναντίον των Γιαζίντι. Να τιμωρηθούν για αυτά τα εγκλήματα» επισήμανε η ίδια.
Πρέσβειρα του ΟΗΕ για την αξιοπρέπεια των θυμάτων διακινητών ανθρώπων, η Μουράντ, της οποίας οι έξι αδελφοί και η μητέρα δολοφονήθηκαν από το αυτοαποκαλούμενο Ισλαμικό Κράτος, μάχεται προκειμένου οι διώξεις σε βάρος των Γιαζίντι να θεωρηθούν γενοκτονία.
«Καλώ όλες τις κυβερνήσεις να ενωθούν μαζί μου για να πολεμήσουμε τη γενοκτονία και τις σεξουαλικές βιαιοπραγίες» υπογράμμισε η Νάντια Μουράντ.
«Πρέπει να συνεργαστούμε με αποφασιστικότητα για να μπει ένα τέλος στη γενοκτονία, προκειμένου οι δράστες αυτών των εγκλημάτων να λογοδοτήσουν και να αποδοθεί δικαιοσύνη στα θύματα, ιδίως στην περίπτωση των συστηματικών βιασμών που διέπραξε το Ντάες και άλλες οργανώσεις».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
