 |
|
|  Πέμπτη 1/11
Υγεία
Μεγαλύτεροι οι κίνδυνοι για το μωρό, αν ο πατέρας είναι μεγάλος σε ηλικία, δείχνει μεγάλη έρευνα
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Τα μωρά από πατέρες μεγάλης ηλικίας είναι πιθανότερο να γεννηθούν πρόωρα, λιποβαρή και με προβλήματα υγείας, σε σχέση με όσα έχουν νεότερους μπαμπάδες, ενώ αυξημένοι είναι οι κίνδυνοι και για τη μητέρα, ιδίως για διαβήτη κύησης, σύμφωνα με μια μεγάλη νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Παρόλα αυτά, ο απόλυτος κίνδυνος παραμένει μικρός τόσο για τα παιδιά όσο και για τις εγκύους.
Εδώ και πολλά χρόνια οι γυναίκες ενθαρρύνονται να μην καθυστερούν να αποκτήσουν παιδί (μετά τα 30 τους), γιατί αυτό ενέχει περισσότερους κινδύνους τόσο για τις ίδιες όσο και για τα παιδιά. Η νέα μελέτη δείχνει ότι κάτι ανάλογο φαίνεται να ισχύει και για τους πατέρες: όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του, τόσο περισσότεροι κίνδυνοι φαίνεται να ελλοχεύουν για ένα τοκετό. Ο κίνδυνος φαίνεται να αρχίζει να μεγαλώνει σταδιακά μετά την ηλικία των 35 ετών.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Μάικλ 'Αϊζενμπεργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal" (BMJ), ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 40,5 εκατομμύρια γεννήσεις μεταξύ 2007-2017 και συσχέτισαν την ηλικία του πατέρα με την κατάσταση της υγείας του μωρού.
Διαπιστώθηκε ότι οι πατέρες άνω των 45 ετών είχαν 14% μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκτήσουν παιδί γεννημένο πρόωρα (πριν την 37η εβδομάδα της κύησης), σε σχέση με τους πατέρες 25 έως 34 ετών. Εξίσου αυξημένη κατά 14% ήταν η πιθανότητα το μωρό των πατέρων άνω των 45 ετών να είναι λιποβαρές κατά τη γέννα (κάτω των δυόμισι κιλών). Επίσης ο κίνδυνος το μωρό να εμφανίσει σπασμούς, είναι κατά 18% μεγαλύτερος, αν ο πατέρας είναι άνω των 45 ετών.
Αν ο πατέρας είναι άνω των 50 ετών, υπάρχει 28% μεγαλύτερη πιθανότητα να πρέπει να εισαχθεί το βρέφος σε μονάδα εντατικής φροντίδας λόγω αναπνευστικών δυσκολιών. Εξάλλου, νεογέννητα από πατέρες άνω των 55 ετών είχαν χειρότερη βαθμολογία στο τεστ Apgar που αξιολογεί γρήγορα την υγεία ενός μωρού μετά τον τοκετό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
