 |
|
|  Κυριακή 11/11
Ο καταγόμενος απο την Γκάνα, διεθνής Ιταλός ποδοσφαιριστής Μάριο Μπαλοτέλι ξεσπά κατα των ρατσιστών
«Είστε η άρρωστη πλευρά του κόσμου»
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Μάριο Μπαλοτέλι μέσω του Instagram προκαλεί όλους εκείνους που τον προσβάλλουν στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης: «Πες μου τα πράγματα κατά πρόσωπο και όχι πίσω από την πλάτη». Και ξεσπά ο επιθετικός της Νις: «Εσείς οι ρατσιστές αξίζετε μόνο ένα πράγμα. Να ζείτε μια ζωή μόνοι χωρίς κανένας να σας σκέφτεται και μια μέρα κανείς να μην σας θυμάτε. Ειστε η άρρωστη πλευρά του κόσμου», έγραψε ο Ιταλός ποδοσφαιριστής στο Instagram, απαντώντας στις προσβολές που εκτόξευσαν εναντίον του στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. «Πες μου τα πράγματα κατά πρόσωπο, όχι μέσω της οθόνης του υπολογιστή ή του τηλεφώνου», γράφει σκληραίνοντας τη στάση του ο Μπαλοτέλι.
Ο ποδοσφαιριστής, όταν έπαιζε στην Ιταλία είχε γίνει θύμα ρατσιστικών επιθέσεων σχεδόν σε όλα τα γήπεδα της Ιταλίας, αφού είχε μπει στο στόχαστρο των νεοφασιστών της Forza Nuova: «Γεννήθηκα στην Ιταλία, μεγάλωσα στην Ιταλία και ποτέ δεν ήμουν στην Αφρική. Δυστυχώς είναι κακό να αποκτάς την ιθαγένεια στα 18 χρόνια σου. Από μικρός πέρασα δύσκολα χρόνια. Δεν είμαι πολιτικός, δεν είναι στις προτιμήσεις μου. Κάνω μια έκκληση στην ιταλική Πολιτεία γιατί σε αυτή την περίπτωση νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει ο νόμος. Ναι, θα ήθελα να κάνω μια έκκληση για αυτό».
Και πρόσθεσε: «Υπάρχουν ρατσιστές και πρέπει να απομονωθούν γιατί είναι φορείς μιας σάπιας σκέψης, μεσαιωνικής. Εγώ είμαι Ιταλός, γεννήθηκα εδώ από γονείς Γκανέζους και το αισθάνομαι εκατό τοις εκατό. Αλλά σύμφωνα με το νόμο έγινα Ιταλός στα 18 χρόνια μου. Αυτός που θέλει να με βλέπει ως μαύρο, είναι γιατί θέλει να με βλέπει ως διαφορετικό. Γι΄ αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι να καταγγείλουμε όλες τις μορφές διακρίσεων εναντίον μας. Είμαστε όλοι ίσοι. Θα το λέω στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
