 |
|
|  Tετάρτη 14/11
Ομογένεια-Αυστραλία
Eνοχος για έξι δολοφονίες κρίθηκε ο Ελληνοαυστραλός ,Τζέιμς Γκαργκασούλας
τον Ιανουάριο του 2017 έπεσε με το αυτοκίνητό του πάνω σε πεζούς στο κέντρο της Μελβούρνης
neoskosmos.com
Ενοχος για τη δολοφονία έξι ανθρώπων κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας της Βικτώριας ο ελληνικής καταγωγής Τζέιμς Γκαργκασούλας (James Gargasoulas), που τον Ιανουάριο του 2017 έπεσε με το αυτοκίνητό του πάνω σε πεζούς στον πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο Bourke Street στο κέντρο της Μελβούρνης.
Μέσα σε λιγότερο από μια ώρα, το Σώμα των Ενόρκων έκρινε τον 28χρονο ένοχο για τη δολοφονία έξι ανθρώπων και για τον τραυματισμό άλλων 27, μετέδωσαν τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν ένα βρέφος τριών μηνών και ένα 10χρονο κορίτσι.
Αρχικά, ο 28χρονος δράστης είχε αρνηθεί τις κατηγορίες, αργότερα όμως παραδέχθηκε πως πράγματι ενορχήστρωσε την επίθεση.
Η Αστυνομία είχε τότε ανακοινώσει ότι το περιστατικό δεν συνδέεται με την τρομοκρατία και ότι ο οδηγός είχε «βεβαρημένο ποινικό μητρώο» που, μεταξύ άλλων, αφορούσε και καταδίκες για ενδοοικογενειακή βία. Επίσης, είχε παραισθήσεις από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Το περιστατικό ήταν μια από τις χειρότερες επιθέσεις στην ιστορία της Αυστραλίας, μετά την πολύνεκρη επίθεση με 35 νεκρούς στο Πορτ Αρθουρ της Ταζμανίας το 1996.
Η επίθεση του Γκαργκασούλα σημειώθηκε σε απόσταση ενός μόλις οικοδομικού τετραγώνου από την επίθεση της περασμένης εβδομάδας κατά την οποία ένας άνδρας πυρπόλησε φορτηγό φορτωμένο με φιάλες αερίου και τραυμάτισε θανάσιμα με μαχαίρι έναν άνθρωπο, προτού τον πυροβολήσουν αστυνομικοί και στη συνέχεια εκπνεύσει στο νοσοκομείο.
Στο δικαστήριο παρουσιάστηκε βίντεο που έδειχνε τον δράστη τη στιγμή της επίθεσης. Ο Γκαργκασούλας κατέθεσε ότι είχε δει όραμα με τον Θεό να τον κατευθύνει να επιτεθεί στους πεζούς.
Οταν ρωτήθηκε αν ήξερε ότι θα σκοτώσει τους ανθρώπους, είπε: «Υπό μία έννοια, ναι».
Η ποινή του θα οριστεί το προσεχές διάστημα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
