 |
|
|  Τρίτη 20/11
Ρωμαϊκά, αρχαιοελληνικά και νεότερα ναυάγια λεηλατούνται από αρχαιοκάπηλους ανοιχτά των αλβανικών ακτών
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πολλές δεκάδες αρχαία πλοία, πολλά από αυτά χρονολογούνται στους πΧ αιώνες, βρίσκονται βυθισμένα όλα τούτα τα χρόνια σε απόσταση 450 χλμ ανοικτά των ακτών της Αλβανίας. Στην πλειονότητά τους ρωμαϊκά, αρχαιοελληνικά και ιλλυρικά πλοία, συχνά φορτωμένα με θησαυρούς, αλλά και πολλά νεότερα σκάφη. Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Εμβέρ Χότζα, πολλά από τα πολύτιμα αυτά ναυάγια -συχνά γεμάτα με θησαυρούς, χρυσό κι άλλα πολύτιμα μέταλλα και αντικείμενα, ή νομίσματα της εποχής-- έχουν εξαφανισθεί, ή έχουν λεηλατηθεί.
Όλη αυτή η σκύλευση είναι έργο αρχαιοκάπηλων, παράνομων "κυνηγών αρχαιοτήτων", που αισχροκερδούν διαθέτοντας στις αγορές αρχαίων έργων τέχνης την παράνομη λεία τους. Στην Αλβανία ένας αμφορέας που "ψαρεύτηκε" στη θάλασσα κοστίζει 100 ευρώ, όμως στις ξένες αγορές αρχαιοτήτων η τιμή του εκτοξεύεται στη νιοστή δύναμη.
Επιπλέον, στην περίπτωση των νεότερων ναυαγίων, τα μεταλλικά τους τμήματα πωλούνται κερδοφόρα στη μαύρη αγορά μετάλλων, ιδίως λόγω της καλής ποιότητας χάλυβα που χρησιμοποιείται σήμερα για την κατασκευή χειρουργικών εργαλείων ακριβείας, ή επιστημονικών οργάνων. Για να τα αποσπάσουν, τονίζει ο ειδικός Ιλίρ Καπούνι, χρησιμοποιείται δυναμίτιδα.
Στην περίπτωση του αυστρο-ουγγρικού σκάφους SS Linz, που είχε βυθισθεί με 1.000 ταξιδιώτες από πρόσκρουση σε νάρκη τον Μάρτιο του 1918, η καμπάνα του κατέληξε στην ιδιωτική συλλογή του διοργανωτή υποθαλάσσιων ξεναγήσεων στην Αυστρία. Όσον αφορά το ουγγρο-κροατικό ατμόπλοιο Pozcony, που είχε βυθισθεί επίσης από νάρκη το 1916 έξω από το Δυρράχιο και εντοπίσθηκε ξανά το 2013, τέσσερα χρόνια αργότερα οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν πως δεν είχε απομείνει σχεδόν τίποτα από το σκαρί του.
Ίδια τύχη είχα και το ιταλικό πλωτό νοσοκομείο Πο, που τορπιλίσθηκε από τους Βρετανούς το 1941, στο οποίο επέβαινε και η κόρη του Μπενίτο Μουσολίνι, Έντα Τσάνο, η οποία υπηρετούσε ως νοσοκόμα και επέζησε του ναυαγίου. Όλα τα πολύτιμα τμήματά του, η καμπάνα, η πυξίδα, ο τηλέγραφος, τα φώτα και τα σερβίτσια εξαφανίσθηκαν και πωλήθηκαν προς 5.000 ευρώ, τονίζει ο Καπούνι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
