 |
|
|  Τετάρτη 16/1
Σκάνδαλο ήρθε στο φως στη διάρκεια δίκης στην Νέα Υόρκη
Μάρτυρας κατέθεσε οτι ο Μεξικάνος βαρόνος τών ναρκωτικών Χοακίν Γκουσμάν,γνωστός και ως «Ελ Τσάπο»,δωροδόκησε τον πρώην πρόεδρο του Μεξικού, Ενρίκε Πένια Νιέτο,με 100 εκατ. δολάρια
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Με 100 εκατομμύρια δολάρια είχε δωροδοκήσει ο Χοακίν «Ελ Τσάπο» Γκουσμάν τον πρώην πρόεδρο του Μεξικού Ενρίκε Πένια Νιέτο ,σύμφωνα με τα όσα κατέθεσε μάρτυρας στη δίκη του Μεξικανού βαρόνου ναρκωτικών
Ο Άλεξ Σιφουέντες, ο οποίος υπήρξε το «δεξί χέρι» του Γκουσμάν για δύο χρόνια, μίλησε για τη φερόμενη δωροδοκία στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νέας Υόρκη, εξεταζόμενος κατ' αντιπαράσταση από έναν εκ των δικηγόρων του Γκουσμάν.
Σύμφωνα με δημοσιογράφους που βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου του Μπρούκλιν, ο Νιέτο είχε μάλιστα ζητήσει 250 εκατομμύρια δολάρια πριν συμβιβαστεί στα 100 εκατομμύρια δολάρια.
Ο Σιφουέντες ισχυρίστηκε ότι η παράδοση έγινε στον Πόλη του Μεξικού τον Οκτώβριο του 2012 από έναν φίλο του "Ελ Τσάπο".
Ο Σιφουέντες εργάστηκε ως γραμματέας του και για δύο χρόνια κρυβόταν από τις αρχές μαζί του στα βουνά του Μεξικού, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.
Συνελήφθη στο Μεξικό το 2013 και αργότερα εκδόθηκε στις ΗΠΑ, όπου παραδέχθηκε την ενοχή του για τη διακίνηση ναρκωτικών σε μια συμφωνία με εισαγγελείς.
Όταν ρωτήθηκε αν είχε αποκαλύψει στις αρχές του 2016 στις αμερικανικές αρχές ότι ο Γκουσμάν κανόνισε τη δωροδοκία, ο μάρτυρας απάντησε καταφατικά.
Ο Γκουσμάν κατηγορείται ότι κρύβεται πίσω από το καρτέλ Σιναλόα, τον μεγαλύτερο προμηθευτή ναρκωτικών των ΗΠΑ, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.
Ο Πένια Νιέτο ήταν πρόεδρος του Μεξικού από τον Δεκέμβριο του 2012 μέχρι τον Νοέμβριο του 2018. Στο παρελθόν κατείχε το αξίωμα του κυβερνήτη της πολιτείας του Μεξικού.
Η δίκη του 61χρονου Γκουσμάν ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο αφού ο βαρόνος των ναρκωτικών εκδόθηκε από το Μεξικό στις ΗΠΑ ώστε να δικαστεί για διακίνηση κοκαΐνης, ηρωίνης και άλλων ναρκωτικών στη χώρα, ως αρχηγός του καρτέλ Σιναλόα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
