 |
|
|  Τετάρτη 13/2
Μεγάλο σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών συγκλονίζει τη σημαντικότερη Προτεσταντική Εκκλησία τών ΗΠΑ
Εχουν προηγηθεί αποκαλύψεις για αντίστοιχα σκάνδαλα και στους κόλπους τής Καθολικής Εκκλησίας στην ίδια χώρα
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Μετά τους καθολικούς, η μεγαλύτερη προτεσταντική εκκλησία των ΗΠΑ, η Southern Baptist Convention, συγκλονίζεται από ένα σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, στο οποίο φέρονται να εμπλέκονται σχεδόν 400 ιερείς, εθελοντές και παιδαγωγοί σε διάστημα δύο δεκαετιών.
Δύο εφημερίδες του Τέξας, η Houston Chronicle και η San Antonio Express- News, ερευνούσαν επί έξι μήνες τις 47.000 εκκλησίες που ανήκουν στο δίκτυο της Southern Baptist Convention, οι οποίες μετρούν συνολικά περισσότερα από 15 εκατομμύρια πιστούς, κυρίως στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.
Οι αποκαλύψεις τους σε μια σειρά άρθρων που δημοσιεύονται από την Κυριακή είναι σοκαριστικές.
Από το 1998, 380 μέλη του κλήρου της Southern Baptist Convention, τα οποία δεν έχουν παίρνουν όρκο αγαμίας, κατηγορούνται για τη σεξουαλική κακοποίηση περισσότερων από 700 θυμάτων, κυρίως ανηλίκων.
Σύμφωνα με τους δημοσιογράφους οι οποίοι εξέτασαν χιλιάδες δικαστικά έγγραφα, 220 πάστορες ή εθελοντές κρίθηκαν ένοχοι για διάφορα εγκλήματα, από την κατοχή πορνογραφικών εικόνων μέχρι βιασμό, ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση δεκάδων άλλων υποθέσεων.
Αξιωματούχοι της Southern Baptist Convention παραδέχονται ότι ενδέχεται να υπάρχουν και άλλες υποθέσεις, ζητώντας από τα θύματα να μιλήσουν. «Είναι η ώρα του πένθους και της μεταμέλειας, όμως έρχονται αλλαγές», έγραψε στο Twitter ο πρόεδρος της Southern Baptist Convention Τζ. Ντ. Γκρίαρ.
Οι δύο εφημερίδες του Τέξας κατηγορούν τους αξιωματούχους της Southern Baptist Convention ότι δεν συνειδητοποίησαν την έκταση του προβλήματος.
Σύμφωνα με αυτές, τα θύματα είχαν υποβάλει το 2007 έναν κατάλογο με προτάσεις προκειμένου να μην υπάρξουν άλλες κακοποιήσεις, μεταξύ των οποίων και η δημιουργία ενός αρχείου με τους πάστορες εναντίον των οποίων έχουν γίνει καταγγελίες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
