 |
|
|  Παρασκευή 1/3
ΥΓΕΙΑ
Η UNICEF κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αναζωπύρωση των επιδημιών ιλαράς
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία (UNICEF) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αναζωπύρωση των επιδημιών ιλαράς σε παγκόσμιο επίπεδο, τονίζοντας πως σε δέκα χώρες, ανάμεσά τους τη Βραζιλία, την Ουκρανία και τη Γαλλία, αναλογούσαν σχεδόν τα τρία τέταρτα της αύξησης του συνόλου των κρουσμάτων το 2018. Σε παγκόσμια κλίμακα, 98 χώρες κατέγραψαν υψηλότερο αριθμό κρουσμάτων το 2018 από το 2017, εξέλιξη που ακύρωσε μέρος της προόδου που είχε επιτευχθεί στον αγώνα εναντίον της ασθένειας, που μπορεί μεν να αποφευχθεί με ευκολία, αλλά είναι δυνητικά θανατηφόρα, επισήμανε η υπηρεσία του ΟΗΕ σε ανακοίνωσή της.
«Αυτή είναι μια κλήση αφύπνισης. Έχουμε στη διάθεσή μας εμβόλιο, ασφαλές, αποτελεσματικό κι ελάχιστα δαπανηρό για την καταπολέμηση μιας ασθένειας εξαιρετικά μολυσματικής - ένα εμβόλιο το οποίο σώζει σχεδόν ένα εκατομμύριο ζωές κάθε χρόνο τις τελευταίες δύο δεκαετίες», υπογράμμισε η Χενριέτα Φορ, γενική διευθύντρια της UNICEF. Στην Ουκρανία, στις Φιλιππίνες και στη Βραζιλία καταγράφηκε η μεγαλύτερη αύξηση των κρουσμάτων σε ετήσια βάση. Το 2018, διαπιστώθηκαν 35.120 κρούσματα στην Ουκρανία, ήτοι σχεδόν 30.000 περισσότερα από ό,τι το 2017. Ενώ, σύμφωνα με την κυβέρνηση, υπήρξαν 24.042 νέα κρούσματα μέσα στους πρώτους δύο μήνες του 2019.
Στη Βραζιλία διαπιστώθηκαν 10.262 κρούσματα το 2018, ενώ την αμέσως προηγούμενη χρονιά δεν είχε καταγραφεί κανένα απολύτως. Ενώ στη Γαλλία, από το 2017 στο 2018 η αύξηση ανήλθε σε 2.269 κρούσματα, κατά τη UNICEF. Στις Φιλιππίνες, μέχρι στιγμής φέτος, έχουν καταγραφεί 12.736 κρούσματα και 203 θάνατοι, από 15.599 κρούσματα όλο το 2018.
Η μετριότητα των υποδομών υγείας, οι ταραχές, το χαμηλό επίπεδο ευαισθητοποίησης της κοινότητας, ο εφησυχασμός και οι επιφυλάξεις έναντι του εμβολιασμού έχουν οδηγήσει στο ξέσπασμα αυτών των επιδημιών στις αναπτυσσόμενες και ακόμη και σε ανεπτυγμένες χώρες, τονίζει η ίδια υπηρεσία του ΟΗΕ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
