 |
|
|  Σάββατο 13/4
ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ
Διώξεις σε βάρος τριών αστυνομικών που πυροβόλησαν και σκότωσαν ένα άνδρα με σύνδρομο Down!!
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι εισαγγελικές αρχές της Σουηδίας θα ασκήσουν διώξεις σε βάρος τριών αστυνομικών για τον θανάσιμο τραυματισμό από αστυνομικά πυρά ενός 20χρονου που έπασχε από σύνδρομο Down κι αυτισμό, σε μια υπόθεση που ήγειρε ανησυχίες για τη χρήση φονικής βίας από τις δυνάμεις επιβολής του νόμου.
Ο Έρικ Τόρελ, ο οποίος είχε πνευματική ηλικία ενός τρίχρονου αγοριού, σκοτώθηκε σε έναν καταιγισμό πυρών, αφού είχε βγει κρυφά από το σπίτι του στη Στοκχόλμη, κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να παίξει.
Η αστυνομία πυροβόλησε 25 φορές εναντίον του Τόρελ, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού του, καθώς πίστευε ότι το ψεύτικο όπλο- παιχνίδι που κράταγε ήταν πραγματικό. Τρεις σφαίρες βρήκαν τον άτυχο 20χρονο, οι δύο σφαίρες, μεταξύ αυτών εκείνη που του επέφερε το μοιραίο πλήγμα, τον βρήκαν στην πλάτη.
«Αποφάσισα ότι οι αστυνομικοί, που διώκονται για τους πυροβολισμούς, δεν ακολούθησαν τις διαδικασίες, που θα έπρεπε να έχουν ακολουθήσει κι αν το είχαν κάνει αυτό, θα συνειδητοποιούσαν ότι ο Έρικ, το θύμα, δεν συνιστούσε απειλή» είπε σε δημοσιογράφους ο εισαγγελέας Μάρτιν Τίντεν.
Οι δύο αστυνομικοί διώκονται για ανάρμοστη συμπεριφορά και ένας για πρόκληση θανάτου.
Σύμφωνα με τον Τίντεν, οι δυνάμεις ασφαλείας δικαιολογημένα άνοιξαν πυρ εναντίον του Τόρελ, που δεν υπάκουσε όταν του ζητήθηκε να αφήσει κάτω το όπλο του, ωστόσο έπρεπε να σταματήσουν να πυροβολούν, όταν το θύμα τους γύρισε την πλάτη.
Ο θάνατος του 20χρονου προκάλεσε την κατακραυγή της κοινής γνώμης και ήγειρε ερωτήματα για τη χρήση φονικής βίας εκ μέρους των αστυνομικών δυνάμεων της Σουηδίας.
«Ελπίζω να καταφέρουμε να ρίξουμε φως στα γεγονότα, τι ακριβώς έγινε και πήγαν όλα τόσο στραβά και ότι θα αλλάξουν τον τρόπο που οι αστυνομικοί εκπαιδεύονται, διότι αυτό δεν επιτρέπεται να ξανασυμβεί» σημείωσε η μητέρα του Τόρελ μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων TT.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
