 |
|
|  Τρίτη 9/7
Οι αρχές τού Ελ Σαλβαδόρ εντόπισαν ομαδικό τάφο με τουλάχιστον 11 πτώματα
dpa,AΠΕ-ΜΠΕ
Ομαδικός τάφος με συνολικά 11 πτώματα βρέθηκε στο Ελ Σαλβαδόρ, ανακοίνωσαν εισαγγελείς χθες Δευτέρα.
Τα πτώματα που εντοπίστηκαν σε περιοχή ανατολικά του Σαν Σαλβαδόρ, της πρωτεύουσας της χώρας, πιστεύεται πως ανήκουν σε θύματα της συμμορίας Μάρα Σαλβατρούτσα (MS-13), ανθρώπους οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί μεταξύ του 2017 και του 2018.
Συνολικά 128 ύποπτοι, πρόσωπα που φέρονται να ανήκουν στη συμμορία, συνελήφθησαν στο πλαίσιο της έρευνας για την υπόθεση.
Η έρευνα για τον εντοπισμό αγνοουμένων στην περιοχή γύρω από το Ιλοπάνγκο, λίγα χιλιόμετρα ανατολικά της πρωτεύουσας του Ελ Σαλβαδόρ, συνεχίζεται.
Οι ομάδες που διενεργούν την έρευνα αναμένουν να εντοπίσουν εξάλλου τα πτώματα τεσσάρων αστυνομικών οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί το 2016, σύμφωνα με την εφημερίδα La Prensa Grafica.
Ο γενικός εισαγγελέας Ραούλ Μελάρα τόνισε σε δημοσιογράφους ότι για τη νέα κυβέρνηση του προέδρου Ναγίμπ Μπουκέλε, η έρευνα για τον εντοπισμό αγνοουμένων αποτελεί προτεραιότητα.
Μόνο πέρυσι, πάνω από 3.000 πρόσωπα δηλώθηκε στις αρχές ότι έχουν εξαφανιστεί στο Ελ Σαλβαδόρ.
Ο Μπουκέλε — ο οποίος ανέλαβε την εξουσία την 1η Ιουνίου — έχει δεσμευθεί ότι θα συντρίψει τις μάρας, τις βίαιες συμμορίες των δρόμων, μέσα σε τέσσερα χρόνια. Κατά εκτιμήσεις των αρχών, τα μέλη των μάρας υπολογίζεται ότι είναι περίπου 70.000.
Στο Ελ Σαλβαδόρ καταγράφεται ένας από τους υψηλότερους δείκτες ανθρωποκτονιών στον κόσμο. Πέρυσι ο δείκτης αυτός ανήλθε σε 51 ανά 100.000 κατοίκους — και αυτό παρότι ήταν υποδιπλάσιος εκείνου που κατέγραφαν οι αρχές τρία χρόνια νωρίτερα.
Η κεντρική Αμερική γενικά θεωρείται μια από τις περιοχές που αντιμετωπίζουν τα οξύτερα προβλήματα λόγω της βίας των συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος στον πλανήτη. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν τις χώρες της περιφέρειας αυτής κάθε χρόνο για να σωθούν από τη βία και την ανέχεια· οι περισσότεροι προσπαθούν να φθάσουν στις ΗΠΑ μέσω του Μεξικού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
