 |
|
|  Παρασκευή 13/9
"Ο κόμης...Ντράγκουλας ρουφάει το αίμα των καταθέσεών μας", αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Bild αναφερόμενη στον επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η μεγάλης κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα Bild κατηγόρησε σήμερα τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι ότι «ρουφάει το αίμα» από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των Γερμανών καταθετών, μια ημέρα αφού η ΕΚΤ μείωσε ακόμα περισσότερο σε αρνητικό έδαφος το επιτόκιο αποδοχής καταθέσεων.
Στο πρωτοσέλιδο της Bild --και με τη βοήθεια του φωτομοντάζ-- εμφανίζεται ο Ντράγκι με κυνόδοντες και στολή βαμπίρ υπό τον τίτλο: «Ο κόμης...Ντράγκουλας ρουφάει το αίμα των καταθέσεών μας».
Σε μια προσπάθεια να τονώσει την οικονομική δραστηριότητα σχεδόν μια δεκαετία μετά την κρίση χρέους της ευρωζώνης, η ΕΚΤ μείωσε χθες το βασικό επιτόκιο καταθέσεων ακόμα περισσότερο σε αρνητικό έδαφος και υποσχέθηκε αγορές ομολόγων για όσο χρειαστεί προκειμένου να οδηγήσει το κόστος δανεισμού ακόμα χαμηλότερα.
Τα μεγαλύτερα των αναμενόμενων μέτρα στήριξης της οικονομίας τροφοδότησαν άμεσα ανησυχίες μεταξύ των φειδωλών Γερμανών, που εδώ και χρόνια παραπονιούνται ότι τα πολύ χαμηλά επιτόκια της ΕΚΤ τους αφαιρούν τη δυνατότητα να έχουν αξιοπρεπείς αποδόσεις από τις καταθέσεις τους.
«Συνεχίζεται ο τρόμος για τους Γερμανούς καταθέτες», ανέφερε η Bild.
Η εφημερίδα έχει θέσει και στο παρελθόν στο στόχαστρό της τον Ντράγκι. Κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, η Bild προσέφερε στον Ιταλό αξιωματούχο ένα πρωσικό κράνος από το 1871 προκειμένου να δείξει πως πιστεύει ότι εκείνος θα εμμείνει στη γερμανικού στυλ πειθαρχία. Ο Ντράγκι τοποθέτησε το κράνος σε ένα ράφι στο γραφείο του.
Εκφράζοντας την οργή των Γερμανών, ο Χέλμουτ Σλέβαϊς, πρόεδρος της πανίσχυρης ένωσης γερμανικών ταμιευτηρίων, δήλωσε ότι το τελευταίο πακέτο πολιτικής της ΕΚΤ «κάνει περισσότερο κακό παρά καλό».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
