Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Άρθρο

Διπλωματία και Διπλωμάτης

Γράφει ο Δρ. Χαράλαμπος Γκόλιας (*)



Αθήνα Πέμπτη 28/8/2014



Ας προσανατολιστούμε πρώτα, με τη διασάφηση των όρων του θέματός μας. «Διπλωματία είναι ο χειρισμός των διεθνών υποθέσεων. Η διπλωματία είναι εν ταυτώ επιστήμη και τέχνη, επιστήμη μεν κατά την γνώσιν της διπλωματικής ιστορίας και πρακτικής, τέχνη δε κατά την επιδεξιότητα του ασκείν αυτήν…Κατά ταύτα επέτυχαν ως διπλωμάται όχι τόσον οι δεξιοτέχναι του ελιγμού, πεσόντες πολλάκις θύματα της απειρίας των περί τα ιστορικά προηγούμενα, όσον οι επιμελείς μελετηταί της αλληλουχίας των αιτίων και των αιτιατών, όπως επιτυγχάνει περισσότερον εις τα τεχνικά παίγνια όχι ο έστω και ευφυώς προχειρολογών αλλ’ ο έχων εκ των προτέρων σταθμίσει και εκ της πείρας ή της ερεύνης διδαχθή τα πιθανώτερα…Από τας μεσαιωνικάς διπλωματίας τα σκήπτρα κατέχει η βυζαντινή…Πατήρ της συγχρόνου διπλωματίας θεωρείται ο Φλωρεντίνος Νικολό Μακκιαβέλλι (1469-1527), κακώς. Διότι το βασικόν βιβλίον του «Ο πρίγκιψ» είναι  εν εγχειρίδιον ψεύδους και δολιότητος. Η δε γνήσια διπλωματία δεν είναι το ψεύδεσθαι, αλλά το χειρίζεσθαι εντέχνως και έως εκεί που πρέπει την αλήθειαν.» (Β. Π. Παπαδάκης).

«Ο διορισμός της νυν υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας, της Φεντερίκα Μογκερίνι, στην θέση της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας έχει σχεδόν «κλειδώσει» σύμφωνα με πολλές ευρωπαϊκές πηγές. «Δεν υπάρχει σχεδόν καμία αμφιβολία» για τον διορισμό αυτό, ανέφερε μία πηγή στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Κανείς δε βλέπει μια εναλλακτική» λύση σύμφωνα με μια δεύτερη πηγή. «Διατηρεί το προβάδισμα, όμως τίποτα δεν έχει τελειώσει» επισήμανε πάντως μια τρίτη πηγή… Όμως οι Ευρωπαίοι ηγέτες αναμένουν ότι ο διάδοχος της Βρετανίδας Κάθριν Άστον θα ανήκει στην πολιτική ομάδα των Σοσιαλιστών. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ διευκρίνισε ότι θα είναι γυναίκα. Οι Σοσιαλιστές ηγέτες υποστηρίζουν την υποψηφιότητα Μογκερίνι.» (σημερινή Ellinikifini.gr 28/8/14).

«Γράφει ο πρώην πρέσβης της Eλλάδας στο Kίεβο…(σήμερα πληρεξούσιος υπουργός επί τιμή) στο βιβλίο του «Διπλωματία και ίντριγκα»». (Kathimerini.gr 24/8/14).

Έγραψε, ένας «διπλωμάτης»: Ας δούμε, επί πλέον των πιο πάνω, πρώτα, «τι είναι διπλωμάτης» και μετά να δούμε πώς μας φωτίζει με αυτά που θα γράψει: «διπλωμάτης, αντιπρόσωπος κυβερνήσεως τινος εν άλλη χώρα». //γενικώτερον, πας ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών. //(μεταφ.), ο επιτήδειος εις διεξαγωγήν συννενοήσεων και κατ’ επέκτ. Πονηρός, ανειλικρινής, διπρόσωπος: «σου ειν’ αυτός ένας διπλωμάτης!» (Λεξ. Η Πρωία). Να δούμε λοιπόν αυτός ο «μάγκας» κατά την περαιτέρω λαϊκή διασάφηση της λέξης «διπλωμάτης», τι μας λέει. Ένας «διπλωμάτης», με τη κυριολεκτική και μεταφορική σημασία της λέξης, μπορεί να πεί ποτέ έστω και μια αλήθεια, που είναι όμως σε βάρος του εργοδότη του, γενικότερα του όποιου αφεντικού του; Γράφει: «H στάση της Δύσης στα (εντελώς πρόσφατα) γεγονότα του Kιέβου είναι ανεξήγητη». Ε΄, αρκετά είπατε, φτάνει μέχρις εδώ: Αφού είναι «ανεξήγητη», μη μας ζαλίζετε περαιτέρω, κύριε, με…ανεξήγητες «φιλοσοφίες». Ξέρουμε…. «διπλωμάτης» είστε.

« …γι αυτό υπάρχουν τα δάκρυα (όπως άλλωστε και τα γέλια). Για να λένε όσα δε μπορούν οι λέξεις.» (Μαργαρίτα Ικαρίου. Σημερινή Ellinikifoni.gr 28/8/14.): Εδώ, διαλέγουμε τα γέλια: Για τη διασκέδαση των αναγνωστών της παρόντος ιστότοπου, ένα παλαιό ωραίο ανέκδοτο:

Βρισκόμαστε στον 1ο όροφο του κτιρίου Γκίνη  στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο της Πατησίων το 1966. Ο εξαίρετος δάσκαλος Ευτύχιος Κοκκινόπουλος, πρύτανης τότε του Πολυτεχνείου αντιγράφει με άσπρη κιμωλία στον πίνακα, από τα κιτρινισμένα, πολυκαιρισμένα χαρτιά του, ένα πολύπλοκο γεωμετρικό σχήμα υπερστατικού φορέα, επάνω στο οποίο, με κόκκινη κιμωλία, σημειώνει με βελάκια τα ανύσματα, τις εφαρμοσμένες εξωτερικές δυνάμεις, και τα ζεύγη, τάσεις, των εσωτερικών δυνάμεων στις ράβδους. Θέλησε να πει, για να δείξει τον τρόπο εύρεσης της λύσης του προβλήματος: «Η διαίσθησή μας για την κινητικότητα του κόμβου του φορέα…» και θυμήθηκε ένα ανέκδοτο. Γύρισε απότομα προς το ακροατήριο που ήταν τότε 200 σπουδαστές τεταρτοετείς πολιτικοί μηχανικοί:

- Θα σας πω ένα ανέκδοτο, αλλά είναι «ολίγον τι αλμυρόν».

- (Σπουδαστές). Να το πείτε…να το πείτε.

- (Αινιγματικά). Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του «διπλωμάτου» και της «παρθένου»;

- (Νεκρική σιγή απορίας)….

- Ο «Διπλωμάτης», όταν λέει «ναι» σημαίνει «ίσως», όταν λέει «ίσως» σημαίνει «όχι», και όταν λέει «όχι»…ε’, τότε δεν είναι διπλωμάτης. Ενώ η «παρθένος», όταν λέει «όχι» σημαίνει «ίσως», όταν λέει «ίσως» σημαίνει «ναι», και όταν λέει «ναι»… ε’, τότε δεν είναι παρθένος!

 

(*) Ο κ. Χαράλαμπος Τ. Γκόλιας, είναι:

- Φυσικός του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 1959.

- Πολιτικός Μηχανικός του Ε.Μ.Πολυτεχνείου 1967.

- Διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών 2006.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία