 |
|
|  Kυριακή 29/9
Ομογένεια-ΗΠΑ
Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο επιφανής ομογενής δικηγόρος Πλάτων Κατσέρης-Είχε χειρισθεί πολύκροτες υποθέσεις με κατασκόπους,κακοποιούς και σείχηδες,αλλά και μεγάλα σκάνδαλα
New York Times,ekirikas.com
Ο Πλάτων Κατσέρης (Plato Cacheris), ο ομογενής δικηγόρος από την Ουάσιγκτον στου οποίου το πελατολόγιο συμπεριλαμβάνονταν διαβόητοι κατάσκοποι, αλλοπρόσαλλοι σεΐχηδες και κατηγορούμενοι για σκάνδαλα μεγατόνων, από το Γουότεργκεϊτ μέχρι τις «ροζ ιστορίες» του πρώην προέδρου Μπιλ Κλίντον, πέθανε σε κέντρο αποκατάστασης στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, σε ηλικία 90 ετών.
Η αιτία θανάτου του ήταν η λοίμωξη του αναπνευστικού, δήλωσε η κόρη του, Λίζα Μπέρνετ (Lisa Burnett).
Ο Κατσέρης είχε αναλάβει πολύκροτες υποθέσεις που είχαν τραβήξει επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, όπως αυτή του Ρόμπερτ Χάνσεν και του Αλντριχ Εϊμς οι οποίοι καταδικάστηκαν για κατασκοπεία υπέρ της Σοβιετικής Ενωσης και της Ρωσίας αντίστοιχα, αλλά και του Εντουαρντ Σνόουντεν, του πράκτορα της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας, ο οποίος διοχέτευσε στον Τύπο απόρρητες, κρατικές πληροφορίες και στη συνέχεια διέφυγε, βρίσκοντας καταφύγιο στη Μόσχα.
Η νίκη, για τον Κατσέρη, συχνά δεν σήμαινε αθώωση, γράφει η «New York Times». Στις υποθέσεις του Χάνσεν και του Εϊμς, οι οποίοι αμφότεροι ήρθαν αντιμέτωποι με τη θανατική ποινή για τις πράξεις τους, σήμαινε μετατροπή της πρωτόδικης απόφασης σε ισόβια κάθειρξη, η οποία επετεύχθη μέσω διακανονισμών με τις εισαγγελικές Αρχές. Στην υπόθεση του Σνόουντεν, ο οποίος προσέλαβε τον Κατσέρη το 2013, σήμαινε εξορία στη Ρωσία, μακριά από διώξεις και φυλακίσεις στην Αμερική.
Για άλλους πελάτες του όπως η Μόνικα Λεβίνσκι, η κρυφή ερωμένη του προέδρου Κλίντον και η Φον Χολ, η γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, η οποία κατέστρεψε έγγραφα που αφορούσαν τον προϊστάμενό της, Ολιβερ Νορθ για το σκάνδαλο Ιράν – Κόντρας, την πώληση, δηλαδή, όπλων στην Τεχεράνη, τα έσοδα από την οποία κατευθύνονταν στους αντικομμουνιστές αντάρτες Κόντρας της Νικαράγουας, κατά την προεδρία του Ρίγκαν, σήμαινε την απαλλαγή τους από τις κατηγορίες και την παύση της δίωξής τους, με αντάλλαγμα τις καταθέσεις τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
