 |
|
|  Δευτέρα 4/11
ΚΚΕ
Μουσείο αφιερωμένο στην περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου εγκαινίασε ο Δ. Κουτσούμπας στην Καλλιθέα Πρεσπών
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στη σημασία που είχε η περιοχή της Πρέσπας στη δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ κατά την Ναζιστική κατοχή αλλά και στην συνέχεια με τον εμφύλιο με τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας , αναφέρθηκε ο γγ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας κατά την διάρκεια της ομιλίας του στα εγκαίνια του νέου μουσείου του ΚΚΕ που αναφέρεται σε αυτή την κρίσιμη δεκαετία,στην Καλλιθέα Πρεσπών.
«Το νέο μουσείο προσφέρει έναν άλλο κρίκο στην αλυσίδα της ανάδειξης της ιστορίας του κόμματος, της ιστορίας του εργατικού κινήματος της χώρας μας» σημείωσε ο κ. Κουτσούμπας. Πρόσθεσε ότι «το ΚΚΕ με αυτό το μουσείο τιμά τους αντάρτες, τους μαχητές και τις μαχήτριες, και αποδίδει ταυτόχρονα ξεχωριστή τιμή στους κατοίκους της περιοχής που συμμετείχαν και στήριξαν με όλες τις δυνάμεις τους, αυτούς τους αγώνες».
Ανέφερε ότι η δημιουργία του συγκεκριμένου μουσείου ΕΑΜ -ΕΛΑΣ -ΔΣΕ στις Πρέσπες, έρχεται σαν συνέχεια στα μνημεία που έχουν στηθεί σε διαφορά σημεία της περιοχής όπως τον Πυξό, την Πύλη το Βροντερό κλπ.
Ο γγ του ΚΚΕ αναφέρθηκε στα αιματηρά γεγονότα του εμφυλίου όταν «η Πρέσπα ήταν η έδρα της δημοκρατικής κυβέρνησης, η έδρα του γενικού αρχηγείου του ΔΣΕ και εκπαίδευσης των αξιωματικών του» πριν ριχτούν στην μάχη του εμφυλίου. Μίλησε και για την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής εξιστορώντας γεγονότα όταν στην περιοχή της Πρέσπας «οι άνδρες του ΕΛΑΣ κτυπούσαν τους Ναζί αλλά και τους Κομιτατζήδες του Κάλτσεφ». Ανάφερε την περίπτωση του ιερωμένου του Αγ. Γερμανού που στη διάρκεια της Κατοχής συνελήφθη και εκτελέστηκε στη Φλώρινα επειδή βοηθούσε τους αντάρτες στα βουνά της Πρέσπας. «Σε αυτό το σημείο επιλέξαμε να δημιουργήσουμε το μουσείο που φιλοδοξούμε να γίνει ένα σχολείο για την ιστορία της περιοχής, μέσα από τα ευρήματα που προέρχονται από τα αρχεία του ΚΚΕ», κατέληξε ο Δ. Κουτσούμπας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
