 |
|
|  Πέμπτη 19/12
Ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε ο τρίτος Αμερικανός πρόεδρος που παραπέμπεται σε δίκη στη Γερουσία
dpa,AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Η πλειοψηφία των μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων, της κάτω βουλής του αμερικανικού Κογκρέσου η οποία ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, ενέκρινε χθες, Τετάρτη, το βράδυ την παραπομπή του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σε δίκη στη Γερουσία.
Με 230 ψήφους υπέρ έναντι 197 κατά η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε την παραπομπή του 73χρονου δισεκατομμυριούχου Ρεπουμπλικάνου σε δίκη για κατάχρηση εξουσίας, επειδή πίεσε την Ουκρανία να διενεργήσει έρευνα σε βάρος πολιτικού του αντιπάλου, και για παρακώλυση της έρευνας του Κογκρέσου, επειδή αρνήθηκε να συμμετάσχει στην έρευνα για την παραπομπή του.
Πλέον εναπόκειται στη Γερουσία να δικάσει τον Τραμπ, πιθανότατα τον Ιανουάριο. Όμως το σώμα αυτό ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι σκοπεύουν να τον αθωώσουν.
«Ο πρόεδρος είναι βέβαιος ότι η Γερουσία θα αποκαταστήσει την τάξη, την ισονομία και την τήρηση των ορθών νομικών διαδικασιών, που αγνοήθηκαν στις διαδικασίες στη Βουλή. Είναι έτοιμος για τα επόμενα βήματα και πεισμένος ότι θα απαλλαγεί πλήρως», αντέδρασε ο Λευκός Οίκος.
Εξάλλου στην ανακοίνωση της αμερικανικής προεδρίας, που υπογράφεται από την εκπρόσωπό της Στέφανι Γκρίσαμ, τονίζεται ότι χθες ολοκληρώθηκε «ένα από τα πιο επονείδιστα πολιτικά επεισόδια στην ιστορία του έθνους μας», καθώς «χωρίς να λάβουν ούτε μία ψήφο Ρεπουμπλικάνου, και χωρίς να παρουσιάσουν την παραμικρή απόδειξη, οι Δημοκρατικοί προώθησαν την έγκριση του παράνομου κατηγορητηρίου τους σε βάρος του προέδρου από τη Βουλή των Αντιπροσώπων». Στο κείμενο καταγγέλλεται ακόμη μια «αντισυνταγματική παρωδία» διαδικασίας.
Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή των Αντιπροσώπων πραγματοποιήθηκε λιγότερο από έναν χρόνο πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2020 και είναι ιστορική.
Μόνο δύο άλλοι πρόεδροι, ο Άντριου Τζόνσον 1868 και ο Μπιλ Κλίντον το 1998, έχουν παραπεμφθεί σε δίκη. Ο Ρεπουμπλικάνος Ρίτσαρντ Νίξον προτίμησε να παραιτηθεί το 1974 παρά να υποστεί τη διαδικασία αυτή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
