Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 7/2

Η φτώχεια πλήττει 14 εκατομμύρια Βρετανούς

... με πρώτους τους εργάτες, τα παιδιά και τους συνταξιούχους



ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr

Η φτώχεια πλήττει 14 εκατομμύρια ανθρώπους στη Βρετανία, με πρώτους τους εργάτες, τα παιδιά και τους συνταξιούχους, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε σήμερα. Τα αποτελέσματα της έρευνας του ιδρύματος Joseph Rowntree έρχονται σε αντίθεση με τα επίσημα στοιχεία της βρετανικής κυβέρνησης, η οποία κάνει λόγο για ποσοστό ανεργίας κάτω του 4%, το χαμηλότερο εδώ και 45 χρόνια, παρά την επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας εξαιτίας του Brexit. Η έκθεση δείχνει ότι πολλοί εργάτες αντιμετωπίζουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες καθώς οι μισθοί τους δεν επαρκούν. Εξάλλου η επισφαλής εργασία είναι το αντίτιμο της μείωσης του ποσοστού ανεργίας, όπως δείχνει η ολοένα και συχνότερη προσφυγή στις επισφαλείς συμβάσεις εργασίας, όπως είναι οι συμβάσεις «μηδενικών ωρών εργασίας» που δεν διασφαλίζουν ελάχιστο ωράριο εργασίας. Συνολικά οι μισοί από όσους πλήττονται από τη φτώχεια ζουν σε οικογένειες εργατών, έναντι 39% πριν 20 χρόνια. Εξάλλου περίπου 4 εκατομμύρια παιδιά και 2 εκατομμύρια συνταξιούχοι ζουν σε άθλιες συνθήκες, αύξηση κατά 400.000 και 300.000 άτομα αντίστοιχα σε σχέση με πέντε χρόνια πριν. Τα πιο αυξημένα ποσοστά φτώχειας απαντώνται στο Λονδίνο, στη βόρεια και την κεντρική Αγγλία και την Ουαλία. Μικρότερα ποσοστά καταγράφονται στη νότια Αγγλία, τη Σκοτία και τη Βόρεια Ιρλανδία. Σύμφωνα με τα κριτήρια της έρευνας, μια οικογένεια θεωρείται φτωχή όταν το εισόδημά της είναι κατά περισσότερο από 60% μικρότερο από το μέσο εισόδημα μιας αντίστοιχης οικογένειας. Το ίδρυμα Joseph Rowntree καλεί την κυβέρνηση της Βρετανίας να δράσει για να βελτιώσει την ποιότητα και την ασφάλεια της εργασίας. Τονίζει μάλιστα ότι τα κοινωνικά επιδόματα είναι απολύτως απαραίτητα για την αντιμετώπιση της φτώχειας, όπως και η παροχή πιο οικονομικών κατοικιών. Από την πλευρά της η εργατική συνομοσπονδία TUC ζητεί να σταματήσουν τα συμβόλαια επισφαλούς εργασίας. «Τα συμβόλαια μηδενικών ωρών θα πρέπει να απαγορευθούν και ο κατώτατος μισθός θα πρέπει αμέσως να φτάσει τουλάχιστον τις 10 λίρες την ώρα», επεσήμανε η γενική γραμματέας του Φράνσις Ο’ Γκρέιντι. Η κυβέρνηση του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον έχει ανακοινώσει ότι από τον Απρίλιο θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό στις 8,72 λίρες την ώρα και υπογραμμίζει ότι η αντιμετώπιση της φτώχειας παραμένει προτεραιότητά της.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία