 |
|
|  Τρίτη 31/3
Ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός,Άλαν Μέριλ, πέθανε από κορονοϊό
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός, Άλαν Μέριλ (Alan Merrill), γνωστός ως συνδημιουργός της μεγάλης επιτυχίας «I Love Rock N Roll» των Joan Jett & the Blackhearts ,πέθανε από επιπλοκές του κορονοϊού, σε ηλικία 69 ετών.
Η κόρη του Λόρα Μέριλ ανακοίνωσε την είδηση του θανάτου του με ανάρτηση στο Facebook.
«Ο κορονοϊός πήρε τον πατέρα μου το πρωί» έγραψε η Λόρα Mέριλ. «Μου έδωσαν δύο λεπτά για να τον αποχαιρετήσω και ύστερα μας έβγαλαν έξω. Φαινόταν ήρεμος και καθώς έφευγα υπήρχε ακόμη μία αχτίδα ελπίδας. Περπάτησα πενήντα τετράγωνα κρατώντας την ελπίδα ζωντανή. Η πόλη που γνωρίζω ήταν έρημη. Ένιωθα ότι ήμουν ο μοναδικός άνθρωπος σ′ αυτήν και υπό διάφορες έννοιες, ήμουν. Μέχρι να φτάσω στην πόρτα του σπιτιού μου, με ενημέρωσαν ότι είχε φύγει...».
Σύμφωνα με την κόρη ο 69χρονος καλλιτέχνης, αρχηγός των Arrows, που άφησε την τελευταία του πνοή στη Νέα Υόρκη, το προηγούμενο διάστημα ήταν καλά στην υγεία του και μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες έκανε live.
Ο Άλαν Μέριλ ηχογράφησε την αρχική εκδοχή του «I Love Rock ‘n’ Roll» με τη μπάντα του Arrows το 1975.
Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1974 με μέλη τον Τζέικ Χούκερ κιθαρίστα και Πολ Βάρλεϊ στα ντραμς. Γνωστές επιτυχίες τους ήταν τα Touch Too Much και My Last Night With You.
Η επιτυχία οδήγησε τη μπάντα να παρουσιάζει εβδομαδιαία σειρά στο ITV με φιλοξενούμενους μουσικούς όπως οι Marc Bolan, Slade and The Bay City Rollers.
Το 1977 η μπάντα διαλύθηκε και ο Μέριλ ακολούθησε σόλο καριέρα, την οποία συνέχιζε μέχρι που αρρώστησε πριν από λίγες εβδομάδες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
