 |
|
|  Tετάρτη 27/5
Σάλος στις ΗΠΑ
Φρικτός θάνατος Αφροαμερικανού στη Μινεσότα απο αστυνομικούς- Κατακραυγή και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Σάλο στις ΗΠΑ και παρέμβαση από το FBI προκάλεσε ο θάνατος Αφροαμερικανού μετά τη βίαιη προσαγωγής του από αστυνομικούς με την οικογένειά του Τζορτ Φλόιντ να καταγγέλλει την «υπερβολική και απάνθρωπη» χρήση βίας και τον ρατσισμό της αστυνομίας στη Μινεσότα.
Η φρικιαστική σκηνή εκτυλίχθηκε το βράδυ της Δευτέρας και βιντεοσκοπήθηκε από περαστικούς που μάταια παρακαλούσαν τους αστυνομικούς να αφήσουν τον άτυχο Τζορτζ Φλόιντ. Στο βίντεο που αναρτήθηκε στο Facebook Live διακρίνεται ο άνδρας αυτός, πεσμένος μπρούμυτα στο έδαφος δίπλα στο περιπολικό, με έναν αστυνομικό να τον έχει ακινητοποιήσει βάζοντας το γόνατό του στον λαιμό του.
Για αρκετά λεπτά ο Φλόιντ διαμαρτύρεται ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει, βογγάει και βαριανασαίνει, ενώ ο αστυνομικός του απαντάει να κάτσει ήσυχος. Ένας δεύτερος αστυνομικός κρατάει σε απόσταση τους περαστικούς που αρχίζουν να φωνάζουν όταν ο Τζορτζ Φλόιντ σταματάει να κινείται.
«Δεν αναπνέει πια, δεν κινείται, πάρτε τον σφυγμό του», ακούγεται να επαναλαμβάνει ένας άνδρας, όμως οι αστυνομικοί περιμένουν το ασθενοφόρο που φτάνει μετά από αρκετά λεπτά.
Ο Φλόιντ μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο της πόλης όπου πέθανε λίγο αργότερα.
Ένας εκπρόσωπος της αστυνομίας ανέφερε ότι ο άνδρας αντιστάθηκε στους αστυνομικούς που πήγαν να τον συλλάβουν αφού κλήθηκαν στο σημείο επειδή κυκλοφορούσε μεθυσμένος στον δρόμο.
Το απόγευμα της Τρίτης (ώρα ΗΠΑ) εκατοντάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους της πόλης στην οποία σημειώθηκε το περιστατικό φωνάζοντας συνθήματα όπως «δεν μπορώ να ανασάνω», «βάλτε στη φυλακή τους λευκούς αστυνομικούς (KKKops)» και «συλλάβετε την αστυνομία».
Οι διαδηλωτές πραγματοποίησαν, μάλιστα, και πορεία προς το τοπικό αστυνομικό τμήμα πετώντας αντικείμενα και βάφοντας με σπρέι περιπολικά με αστυνομικούς να απαντούν με χρήση χημικών και βομβίδων κρότου-λάμψης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
