 |
|
|  Δευτέρα 27/7
Φρενίτιδα με τον χρυσό
Πόσο «πιάνει» σήμερα μία λίρα Αγγλίας
newmoney.gr,protothema.gr
Το ένα «φράγμα» μετά το άλλο «σπάει» ο χρυσός, με τις εκτιμήσεις των διεθνών οίκων να συντείνουν πως η τιμή του θα ξεπεράσει τα 2.000 δολ/ουγγιά έως τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Στο πλαίσιο αυτό, ολοένα και πυκνώνουν οι παραινέσεις των ειδικών για αθρόες αγορές του πολύτιμου μετάλλου, με πλέον πρόσφατη αυτή του Μαρκ Μόμπιους. «Θα αγόραζα (χρυσό) τώρα και θα συνέχιζα να αγοράζω, γιατί είναι σε ανοδική τροχιά», τόνισε χαρακτηριστικά σε δηλώσεις του στο Bloomberg , που όμως, δεν φαίνεται να βρίσουν ευήκοα ώτα στην Ελλάδα.
Κι αυτό γιατί, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), οι Έλληνες συνεχίζουν να αδειάζουν τα σεντούκια, πουλώντας πολλαπλάσιες χρυσές λίρες από αυτές, που αγοράζουν. Πιο αναλυτικά, το βΆ τρίμηνο του τρέχοντος έτους αγοράστηκαν από την ΤτΕ μόλις 1.219 χρυσές λίρες, ενώ πουλήθηκαν σε αυτήν από ιδιώτες 21.470! Συνολικά στο εξάμηνο ρευστοποιήθηκαν 49.534 λίρες, ήτοι 20% περισσότερες σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2019. «Εάν σε αυτές προσθέσουμε και τις λίρες, που ΅σκοτώνονταιΆ στα κατά τόπους ενεχυροδανειστήρια, τότε ο αριθμός τους είναι σχεδόν διπλάσιος», σχολιάζουν αρμόδιες πηγές και προσθέτουν: «Τέτοιο ύψος συναλλαγών είχαμε να δούμε από το 2014 – 2015. Τότε η πώληση των χρυσών λιρών γινόταν για λόγους επιβίωσης, προκειμένου να κλείσουν οι Έλληνες τις… τρύπες της οικονομικής κρίσης. Σήμερα είναι ένας συνδυασμός εκμετάλλευσης της συγκυρίας, μιας και οι τιμές του πολύτιμου μετάλλου έχουν πάρει την ανιούσα και ανάγκης ενίσχυσης των εισοδημάτων, που έχουν πληγεί από την πανδημία».
Πόσο «πιάνει» σήμερα μία λίρα Αγγλίας;
Σύμφωνα με την ΤτΕ, το ποσό, που μπορεί να λάβει κάποιος από την πώληση, κυμαίνεται στα 368,66 ευρώ (τιμές στις 24/7) έναντι περίπου 333 ευρώ στα τέλη του περασμένου Μαρτίου. «Πρόκειται για μία αύξηση, της τάξεως του 10%», σημειώνουν οι ίδιες πηγές, υπενθυμίζοντας πως το 2011, περίοδο κατά την οποία η χώρα μας είχε εισέλθει σε έναν – μακρύ, όπως αποδείχθηκε – κύκλο ύφεσης, το αντίτιμο της ρευστοποίησης μόλις και μετά βίας ξεπερνούσε τα 276 ευρώ.
Όσον αφορά στις τιμές, με τις οποίες πουλά η ΤτΕ τις χρυσές λίρες, αυτές συνεχίζουν να είναι με «καπέλο», γεγονός, που καθιστά το… σπορ μάλλον απαγορευτικό για την πλειονότητα των Ελλήνων. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα δελτία τιμών, που εκδίδονται σε ημερήσια βάση, το κόστος αγοράς ξεπερνά σήμερα τα 444 ευρώ, ήτοι αυξημένο κατά περίπου 21% σε σχέση με την τιμή, που αποκτά λίρες από ιδιώτες. Αξίζει να αναφερθεί πως στα τέλη του περασμένου Μαρτίου οι ενδιαφερόμενοι μπορούσαν να αποκτήσουν χρυσές λίρες στην τιμή των 469 ευρώ/εκάστη. Όπως σημειώνει η εποπτική αρχή, άλλωστε, στις συναλλαγές πώλησης χρυσών λιρών Αγγλίας από την ίδια εισπράττεται προμήθεια 5‰, με ελάχιστο τα τρία ευρώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
