 |
|
|  Τρίτη 1/9
Ποδόσφαιρο
«Ζαλίζει» το συμβόλαιο του Μέσι στη Σίτι
AΠΕ-ΜΠΕ
Η ιστορική μεταγραφή του Λιονέλ Μέσι, από την Μπαρτσελόνα στην Μάντσεστερ Σίτι, είναι... προ των πυλών. Ο «ψύλλος» πήρε την μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει στα 33 του χρόνια τους Καταλανούς, όπου ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά και να φορέσει μία δεύτερη φανέλα μετά απ΄ αυτήν των «μπλαουγκράνα».
Οι «μνηστήρες» για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστής της σύγχρονης εποχής, μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, όμως όπως όλα δείχνουν, ο αρχηγός της Μπάρτσα και της εθνικής Αργεντινής, θα συνεργασθεί εκ νέου με τον Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος φαίνεται να αποδεικνύεται και στον καταλύτη για την επιλογή του Μέσι.
Ενα καίριο ζητούμενο, είναι εάν ο βραχύσωμος άσος είναι ελεύθερος ή εάν πρέπει να καταβληθούν τα 700 εκατομμύρια ευρώ της ρήτρας που προβλέπεται στο συμβόλαιο του. Η LaLIga ανακοίνωσε πως η εν λόγω ρήτρα είναι σε ισχύ, όμως σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα, αυτό δεν ισχύει, δεδομένου ότι η περίοδος 2020-21 ήταν προαιρετική στο συμβόλαιο ανανέωσης που έχει υπογράψει με την Μπαρτσελόνα.
Ο Μέσι έκανε πράξη την ενημέρωση που παρείχε προ ημερών στην Μπαρτσελόνα, καθώς δεν εμφανίσθηκε στην «πρώτη» της ομάδας και δεν υπεβλήθη σε έλεγχο για τον κορονοϊό. Ενέργεια που αποτελεί ακόμη μία απόδειξη, για το επικείμενο «διαζύγιο».
Η εφημερίδα «Sport» της Καταλωνίας, που ειδικεύεται στα θέματα της Μπαρτσελόνα, αποκαλύπτει ότι η Μάντσεστερ Σίτι, έχει προτείνει στον Μέσι, πενταετές συμβόλαιο με μεικτές απολαβές 100 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ενώ ο διάσημος Αργεντινός, θα εισπράξει σε βάθος τριετίας 250 εκατομμύρια ευρώ, ως πριμ υπογραφής. Κάτι που σημαίνει ότι ο εξάκις κάτοχος της «Χρυσής Μπάλας» θα αυξήσει εντυπωσιακά τον τραπεζικό του λογαριασμό, εφ΄ όσον εξαντλήσει το συμβόλαιο του με τους «πολίτες». Αν και σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, καθώς θεωρείται βέβαιο, πως την περίοδο 2023-24, θα πάρει μεταγραφή για το MLS και την Νέα Υόρκη, όπου οι ιδιοκτήτες της Σίτι, διατηρούν την ομώνυμη θυγατρική ομάδα New York City FC.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
