 |
|
|  Τρίτη 6/10
Ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή με χιλιάδες νεκρά ζώα στην Ρωσική Χερσόνησο τής Καμτσάτκα
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η ρύπανση που παρατηρήθηκε στις ακτές της Χερσονήσου της Καμτσάκα, όταν το περασμένο Σαββατοκύριακο οι παραλίες σε έκταση πολλών χιλιομέτρων γέμισαν με χιλιάδες νεκρά θαλάσσια ζώα, προβληματίζει τις ρωσικές αρχές που έδωσαν εντολή να διερευνηθούν τα αίτια της, ενώ η οικολογική οργάνωση Greenpeace την χαρακτηρίζει ως «οικολογική καταστροφή».
Ο Ρώσος υπουργός Φυσικών Πόρων Ντμίτρι Κομπίλκιν δήλωσε ότι οι αναλύσεις που έχουν γίνει σε δείγματα νερού που ελήφθησαν από τις ακτές της Χερσονήσου της Καμτσάτκας που βρίσκεται στο ανατολικότερο σημείο της Ρωσίας, δείχνουν να μην έχει προκληθεί από ανθρώπινη παρέμβαση καθώς δεν βρέθηκαν πετρελαιοειδή ούτε στο νερό της θάλασσας ούτε στα δείγματα εδάφους της ξηράς.
Η οικολογική οργάνωση Greenpeace ανακοίνωσε ότι ομάδα της εντόπισε νέες κηλίδες αγνώστου προελεύσεως στους κόλπους της χερσονήσου σε απόσταση 20-50 χιλιομέτρων νότια της παραλίας Χαλακτίρσκι, μια εκ των οποίων κινείται νοτίως της Χερσονήσου της Καμτσάτκα προς την περιοχή των «Ηφαιστείων της Καμτσάτσκα» που συγκαταλέγονται στα φυσικά τοπία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
«Σε διάφορες τοποθεσίες παρατηρήσαμε στην επιφάνεια του ωκεανού έναν κιτρινωπό αφρό, ενώ το νερό δεν ήταν διαυγές. Σε μια από τις τοποθεσίες βρήκαμε νεκρά θαλάσσια ζώα. Η κηλίδα, πιο σωστά θα λέγαμε κάποιος όγκος, επειδή δεν βρίσκεται μόνο στην επιφάνεια αλλά επίσης και σε βάθος, κινείται κατά μήκος της ακτής», φέρεται να δήλωσε σύμφωνα με την ανακοίνωση ο αρμόδιος για τις κλιματικές αλλαγές της Greenpeace στην Ρωσία ,Βασίλι Γιάμπλακοφ.
Οι ρωσικές αρχές ζήτησαν από τους κατοίκους να παραμείνουν μακριά από τις ακτές στην Καμτσάτκα ενώ η Greenpeace είχε χαρακτηρίσει αρχικά την κατάσταση ως «οικολογική καταστροφή», υποστηρίζοντας ότι μερικοί σέρφερς ανέβασαν πυρετό και έκαναν έμετους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
