 |
|
|  Πέμπτη 29/10
Ο «ανώνυμος» συγγραφέας εκρηκτικού άρθρου για τον Τραμπ αποκάλυψε την ταυτότητά του
AΠΕ-ΜΠΕ
Πρώην στέλεχος της κυβέρνησης του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ γνωστοποίησε χθες Τετάρτη ότι ήταν ο συγγραφέας άρθρου που δημοσιεύθηκε το 2018 στην εφημερίδα The New York Times και επέκρινε την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του Ρεπουμπλικάνου μεγιστάνα.
«Δεν οφείλουμε στον πρόεδρο να σιωπούμε. Του οφείλουμε, και οφείλουμε στον αμερικανικό λαό, την αλήθεια», τόνισε ο Μάιλς Τέιλορ, πρώην διευθυντής του γραφείου του υπουργού Εσωτερικής Ασφαλείας Τζον Κέλι, σε κείμενό του που αναρτήθηκε στο μπλογκ του στον ιστότοπο Medium υπό τον τίτλο «Γιατί δεν είμαι πλέον ανώνυμος».
Η αποκάλυψη της ταυτότητας του Τέιλορ πυροδότησε σφοδρές επικρίσεις εναντίον των Τάιμς της Νέας Υόρκης, ιδίως διότι είχαν δημοσιεύσει το άρθρο διαβεβαιώνοντας πως ο συγγραφέας του ήταν «ανώτερος» αξιωματούχος της κυβέρνησης.
Στο κείμενό του που αναρτήθηκε στο Medium, ο Μάιλς Τέιλορ διαβεβαιώνει ότι ήταν και είναι «Ρεπουμπλικάνος» και «ήθελε αυτός ο πρόεδρος να επιτύχει».
«Όμως πολύ συχνά σε περιόδους κρίσεις, είδα τον Ντόναλντ Τραμπ να αποδεικνύει πως είναι ένας άνθρωπος χωρίς ήθος, κι ότι τα προσωπικά του ελαττώματα είχαν αποτέλεσμα κυβερνητικές αποτυχίες τόσο σοβαρές που μπορούν να μετρηθούν σε χαμένες ζωές Αμερικανών», εξηγεί ο πρώην δημόσιος λειτουργός, ο οποίος εργάστηκε στο υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας από τον Ιανουάριο του 2017 ως το καλοκαίρι του 2019.
Διαβεβαιώνει ότι πολλά άλλα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης είχαν την ίδια γνώμη με τον ίδιο, αλλά «οι περισσότεροι δίσταζαν να εκφραστούν εξαιτίας του φόβου αντιποίνων».
Σε προεκλογική εκδήλωση στην Αριζόνα, ο Τραμπ αναφέρθηκε ειρωνικά σε αυτόν «τον τύπο που δεν είχε δουλέψει ποτέ του στον Λευκό Οίκο», και έγραψε «ένα βιβλίο γεμάτο ψέματα», κρίνοντας ότι θα έπρεπε να του ασκηθεί «ποινική δίωξη».
Η Σάρα Μάθιους, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, χαρακτήρισε «απόλυτα αποτυχημένο» τον Μάιλς Τέιλορ και επέκρινε τους Τάιμς διότι εγγυήθηκαν την ανωνυμία «ενός αξιωματούχου κατώτερης στάθμης».
Στο άρθρο του, ο τότε ακόμη «Ανώνυμος» συγγραφέας αποκάλυπτε πως ο ίδιος και άλλοι μάχονταν από μέσα εναντίον των «χειρότερων παρορμήσεων» ενός προέδρου «ανήθικου», που ασκούσε την εξουσία με τρόπο «μικροπρεπή», «παρορμητικό», «αναποτελεσματικό». Τόνιζε πως ο μεγιστάνας έβλαπτε «την υγεία της δημοκρατίας μας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
