 |
|
|  Πέμπτη 5/11
Καταδιωκόμενοι του Ερντογάν, Τούρκοι αστυνομικοί και στελέχη του PKK σε σκάφος μεταναστών που έφτασε στο Κατάκολο Ηλείας
ilialive.gr,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η παρουσία στελεχών της ΕΥΠ ανάμεσα στους Λιμενικούς στο Κατάκολο για δεύτερη φορά, φανερώνει πως οι Ελληνικές Αρχές περνούν από «κόσκινο» τα «φορτία» των μεταναστών που εντοπίζονται σε Αιγαίο και Ιόνιο. Δεν είναι μόνο οι διακινητές που ερευνώνται σε κάθε τέτοιο σκάφος, αλλά και οι επιβάτες που σε αρκετές περιπτώσεις είναι πολίτες της γειτόνισσας Τουρκίας.
Στο αλιευτικό σκάφος «NEMO» που κατέπλευσε το απόγευμα της Τρίτης στο Κατάκολο, επέβαιναν αρκετοί Τούρκοι και Κούρδοι. Άτομα που διώκονται από το καθεστώς του Ερντογάν, Τούρκοι αστυνομικοί που αυτομόλησαν, Κούρδοι του PKK, πανεπιστημιακοί, ένας βουλευτής και ένας δημοσιογράφος. Σχεδόν οι μισοί επιβάτες, αποτελούν στόχους της τουρκικής κυβέρνησης.
Μεταξύ των 65 επιβατών, είναι 20 Τούρκοι αστυνομικοί - «Γκιουλενιστές» όπως λένε στην χώρα τους και δέκα Κούρδοι του PKK, που θέλησαν μαζί με μετανάστες από το Αφγανιστάν και το Ιράκ (κυρίως κουρδικής καταγωγής και αυτοί), να διαφύγουν στην Ιταλία και την Ευρώπη. Άνθρωποι που έχουν αφήσει πίσω τους τις οικογένειες τους για να γλιτώσουν, φοβούμενοι όμως για την τύχη τους, πίσω στην Τουρκία. Άνθρωποι που βασανίστηκαν από το καθεστώς, φυλακίστηκαν και καταδιώχθηκαν για τη διαφορετικότητα των απόψεων τους.
Η καλή γνώση της τουρκικής γλώσσας από τον Λιμενάρχη Κατακόλου Δημήτρη Παπαηλιού αλλά και η διεισδυτική έρευνα των στελεχών της ΕΥΠ, αποκάλυψαν και έφεραν στο προσκήνιο εκείνα που έκρυβαν αρκετοί από τους επιβαίνοντες του «NEMO».
Eνας από τους Τούρκους αστυνομικούς, αποκάλυψε την ταυτότητά του, λέγοντας: «Είμαστε από την Τουρκία και ήμασταν αστυνομικοί», δείχνοντας μια φωτογραφία στο κινητό του με την στολή του, θέλοντας να αποδείξει ότι λέει αλήθεια. «Πρέπει να φύγουμε από εδώ» τόνισε σχεδόν απελπισμένα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
