 |
|
|  Σάββατο 12/12
Τάιεϊ Κομπαγιάσι
Από άστεγος… διευθύνων σύμβουλος εταιρείας αξίας $1 δισ.
newmoney.gr,protothema.gr
Ο Τάιεϊ Κομπαγιάσι για καιρό κοιμόταν στους δρόμους του Τόκιο. Σήμερα,
έχει δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Η αξία της τεχνολογικής
επιχείρησης, Sun, πλέον ξεπερνά το 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Η ιστορία του για το πως άλλαξε η ζωή του από τη μια στιγμή στην άλλη
,σχετίζεται με τη ραγδαία ανάπτυξη εταιρειών μικρής κεφαλαιοποίησης
στην Ιαπωνία.Η εταιρεία του Κομπαγιάσι βοηθά τις νεοσύστατες
επιχειρήσεις και άλλες επαγγελματικές υπηρεσίες στο σχεδιασμό καθώς
και στη δημιουργία νέων επιχειρηματικών σχεδίων και προϊόντων. Εισήχθη
στο χρηματιστήριο τον Ιούλιο και οι μετοχές της έκτοτε
υπερδιπλασιάστηκαν.
Όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, σίγουρα δεν θα μπορούσε ούτε να τα
φανταστεί πριν από δύο δεκαετίες. Οι γονείς του τον έδιωξαν από το
σπίτι στα 17, όταν εγκατέλειψε ένα διάσημο γυμνάσιο για να
επικεντρωθεί στη μπάντα του. Αφού έφυγε, έπαιζε μουσική κατά τη
διάρκεια της ημέρας και το βράδυ κοιμόταν στον δρόμο. Χρησιμοποιούσε
κουτιά από χαρτόνι για να διατηρείται ζεστός κατά τις παγωμένες νύχτες
του χειμώνα. Ήταν άστεγος για ενάμιση χρόνο.
«Οι χειμώνες ήταν κρύοι και δύσκολοι», είπε ο Κομπαγιάσι, 37 ετών.
«Ίσως υπήρξαν στιγμές που ένιωθα ότι ήμουν στην κολαση. Αλλά πλέον έχω
αφήσει πίσω μου αυτές τις εποχές.»
Οι γονείς του δεν δέχτηκαν την απόφασή του να εγκαταλείψει το
γυμνάσιο. Είχαν κάνει οικονομικό προγραμματισμό για να καταφέρει ο
γιός τους να αποκτήσει πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Όσες προσπάθειες
έκανε ο νεαρός για να επικοινωνήσει με τους γονείς του δεν
ευδοκίμησαν.
«Μου είπαν να φύγω, και έτσι έφυγα. Αυτό ήταν», είπε. «Ήθελα να ζήσω
τη ζωή μου κάνοντας αυτό που μου άρεσε».
«Ίσως να πέθαινα. Κοιμήθηκα οπουδήποτε μπορούσα», αποκαλύπτει.
Ο Γιούσι Φουκαγκάβα, στενός φίλος του Κομπαγιάσι από το σχολείο , που
σήμερα εργάζεται και αυτός στη Sun , θυμάται την εποχή που ο
επιχειρηματίας ήταν άστεγος.
«Δεν το σκεφτόμουν πολύ. Αλλά οι γονείς μου ανησυχούσαν για αυτόν»,
αναφέρει χαρακτηριστικά ο Φουκαγκάβα.
Στα 19 του,ο διευθυντής ενός κλαμπ ζωντανής μουσικής λυπάται τον
Κομπαγιάσι. Του προσφέρει δουλειά υποστηρίζοντας τον. «Θα τα πας
περίφημα» του είχε πει. Ο νεαρός έμεινε σε αυτή τη δουλειά για περίπου
έξι χρόνια.
Τελικά, ο Κομπαγιάσι αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσει. Στην
αρχή, έβγαλε κάποια χρήματα από το διαδικτυακό εμπόριο. Πουλούσε
μουσική. Στη συνέχεια, έπεσε πάνω σε μια αγγελία εργασίας. Δεν
απαιτούσε προσόντα ή εμπειρία. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν ένα
τεστ.
Η εξέταση διήρκησε 6 ώρες και οι ερωτήσεις εξέταζαν τις μαθηματικές
δεξιότητες, τη λογική σκέψη και το IQ των υποψηφίων.
Ο Κομπαγιάσι πέρασε με επιτυχία το τεστ και έτσι άρχισε να εργάζεται
στην εταιρεία, η οποία τον εκπαίδευσε να γίνει μηχανικός λογισμικού.
Έτσι συνάντησε το Μακότο Χιράι, έναν από τους ιδρυτές της Sun . Οι δύο
τους συμφώνησαν ότι υπήρχαν πολλοί μηχανικοί λογισμικού που
διακρίθηκαν στον προγραμματισμό, αλλά λίγοι που μπορούσαν να
χρησιμοποιήσουν αυτές τις δεξιότητες για να δημιουργήσουν νέα
επιχειρηματικά μοντέλα.
Τότε ήταν που αποφάσισαν να ιδρύσουν μια εταιρεία για να γεφυρώσουν
αυτό το κενό.
Ο Κομπαγιάσι μετακόμισε στο Βιετνάμ το 2012 για να προσλάβει προσωπικό
από την ομάδα νέων μηχανικών της χώρας.
Τον Μάρτιο του 2013, τα ιδρυτικά μέλη ενσωμάτωσαν την Framgia Inc.
στην Ιαπωνία, η οποία άλλαξε το όνομά της σε Sun *το 2019. Η ιδέα ήταν
να αναπτυχθούν οι μηχανικοί για να βοηθήσουν τις ιαπωνικές νεοσύστατες
επιχειρήσεις που αγωνίζονταν να οικοδομήσουν μια βιώσιμη επιχείρηση.
«Στόχος μας ήταν να δεσμευτούμε για την ανάπτυξη αυτών των νεοσύστατων
εταιρειών», δήλωσε ο Κομπαγιάσι.
Με τα χρόνια, η Sun μεγάλωσε την επιχείρησή της. Σήμερα έχει
περισσότερους από 70 πελάτες.
Η εταιρεία εισήχθη στην αγορά του χρηματιστηρίου του Τόκιο για
νεοσύστατες εταιρείες τον Ιούλιο. Οι μετοχές της αυξήθηκαν σχεδόν έξι
φορές φτάνοντας σε υψηλό το Σεπτέμβριο. Η αγοραία της αξία
υπολογίζεται σε πάνω από 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Έκτοτε έχουν μειωθεί κατά 38%, με την κεφαλαιοποίηση της αγοράς να
πέφτει κάτω από το 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Το μερίδιο 7,9% του
Κομπαγιάσι αξίζει περίπου 71 εκατομμύρια δολάρια.
Η Sun παρουσίασε καθαρό εισόδημα 649 εκατομμυρίων γιεν (6,2
εκατομμύρια δολάρια) από έσοδα 3,97 δισεκατομμυρίων γιεν για τους
εννέα πρώτους μήνες του 2020.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
