 |
|
|  Tρίτη 12/1
Ο πρώην διπλωμάτης Γουίλιαμ Μπερνς αναλαμβάνει διευθυντής τής CIA
protothema.gr
Τον πρώην διπλωμάτη Γουίλιαμ Μπερνς για την ηγεσία της CIA προτείνει το επιτελείο του 78χρονου Τζο Μπάιντεν, το οποίο προετοιμάζεται πυρετωδώς για τη μετάβαση της εξουσίας στις 20 Ιανουαρίου. Ο βετεράνος διπλωμάτης κουβαλάει μία καριέρα 33 ετών, καθώς εντάχθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών το 1982, μετά τις σπουδές του στα Πανεπιστήμια La Salle της Φιλαδέλφεια και Οξφόρδης.
Υπηρέτησε σε καίρια πόστα από την περίοδο της κυβέρνησης Ρέιγκαν μέχρι εκείνη της κυβέρνησης Ομπάμα. Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει πρεσβευτής στη Ρωσία και στην Ιορδανία. Υπηρέτησε ως υφυπουργός Εξωτερικών κατά την περίοδο 2011-2014. Το 2013 ήταν επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες στη Γενεύη μεταξύ Αμερικανών και Ιρανών αξιωματούχων, στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης για το το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
Στην κυβέρνηση Ομπάμα ήταν τρίτος στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ως υφυπουργός Πολιτικών Υποθέσεων. Το 2013 είχε αναλάβει μέρος της ευθύνης και για την επίθεση που είχε δεχτεί το αμερικανικό προξενείο στην Βεγγάζη της Λιβύης, η οποία είχε κοστίσει τη ζωή σε τέσσερις Αμερικανούς διπλωμάτες, συμπεριλαμβανομένου και του Πρέσβη. Τότε, είχε κληθεί να καταθέσει ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής της Γερουσίας, παραδεχόμενος ότι «Αμερικανοί αξιωματούχοι απέτυχαν να ερμηνεύσουν σωστά τις παρεχόμενες πληροφορίες για την περιοχή».
Ο Μπερνς ανήκε από την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας του Μπάιντεν στον στενό πυρήνα των συνεργατών του για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας, ενώ συμμετείχε ενεργά και στην ομάδα μετάβασης που είχε δημιουργήσει ο Μπάιντεν πριν ακόμα εκλεγεί. Πολιτικοί αναλυτές τον είχαν συμπεριλάβει στα κομβικά πρόσωπα που πιθανότατα θα διαδραμάτιζαν κεντρικό ρόλο.
«Συμμερίζεται τη βαθιά μου πεποίθηση ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών πρέπει να μην είναι αντικείμενα πολιτικής αντιπαράθεσης και ότι οι αφοσιωμένοι επαγγελματίες που υπηρετούν το έθνος μας αξίζουν την ευγνωμοσύνη και τον σεβασμό μας. Ο πρέσβης Μπερνς θα φέρει τη γνώση, την κρίση και την προοπτική που χρειάζεται για να αποτρέψουμε και να αντιμετωπίσουμε συγκρούσεις. Ο αμερικανικός λαός θα πρέπει να είναι ήσυχος με τον επόμενο διευθυντή της CIA» σημειώνει η ανακοίνωση του Μπάιντεν.
Ο Μπερνς δεν είχε ποτέ κρύψει τη δυσφορία του για τον Τραμπ, την οποία αποτύπωνε σε επικριτικά άρθρα του. Έχει μιλήσει δημόσια για τη ζημία που πίστευε ότι προκάλεσε η κυβέρνηση Τραμπ στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Είχε, μάλιστα, προειδοποιήσει εγκαίρως και για τις επικίνδυνες συνέπειες που θα είχε η άρνηση Τραμπ να παραδεχθεί την ήττα του: «Αν χάσει… στην καλύτερη περίπτωση, θα καταναλωθεί σε προσπάθειες εξορθολογισμού της ήττας του και θα χρωματίσει τις εκλογές ως νοθευμένες. Στη χειρότερη περίπτωση, θα επιδιώξει να αγωνιστεί ή να υπονομεύσει το αποτέλεσμα».
Το βιβλίο του «The Back Channel» είναι τα απομνημονεύματά του από τη διπλωματική θητεία του. Σ’ αυτό εξιστορεί τις συνομιλίες με τους Ιρανούς. Μέχρι σήμερα κατείχε και τη θέση του πρόεδρου της γνωστής δεξαμενής σκέψης Carnegie Endowment for International Peace. Ο Μπερνς θα είναι ο πρώτος επικεφαλής στην ιστορία της CIA, του οποίου η εμπειρία προέρχεται από το υπουργείο Εξωτερικών. «Ο πρέσβης Μπερνς είναι ένας δοκιμασμένος δημόσιος λειτουργός που κατά τη διάρκεια της καριέρας του έχει εργαστεί με στόχο την ασφάλεια των Αμερικανών» αναφέρει σχετικά με την επιλογή του το επιτελείο του Μπάιντεν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
