 |
|
|  Δευτέρα 18/1
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας
Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος μιας καταστροφικής αποτυχίας ως προς τη διανομή των εμβολίων
Associated Press,protothema.gr
Ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δήλωσε σήμερα ότι ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος μιας «καταστροφικής ηθικής αποτυχίας» ως προς τη διανομή των εμβολίων κατά του COVID-19 και κάλεσε τις χώρες και τις παρασκευάστριες εταιρείες να μοιραστούν τις δόσεις με περισσότερο δίκαιο τρόπο σε όλο τον κόσμο.
Ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους δήλωσε ότι οι προοπτικές για μια δίκαιη διανομή «κινδυνεύουν σοβαρά» την ώρα που το παγκόσμιο πρόγραμμα για την προμήθεια των εμβολίων COVAX, που υποστηρίζεται από τον ΠΟΥ, πρόκειται να ξεκινήσει τον επόμενο μήνα.
Ο ίδιος επισήμανε ότι 44 διμερείς συμφωνίες υπογράφηκαν τον περασμένο χρόνο και τουλάχιστον 12 έχουν ήδη υπογραφεί αυτό τον χρόνο.
«Αυτό μπορεί να καθυστερήσει τις παραδόσεις του COVAX και να δημιουργήσει ακριβώς το σενάριο το οποίο το COVAX είναι σχεδιασμένο να αποφύγει, με συσσώρευση, μια χαοτική αγορά, μια απάντηση χωρίς συντονισμό και συνεχιζόμενη κοινωνική και οικονομική αναταραχή» τόνισε ο ίδιος.
Μια προσέγγιση του τύπου «εγώ πρώτος» εξέθεσε σε κίνδυνο τις πιο φτωχές και ευάλωτες χώρες του κόσμου, είπε ο Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους κατά την έναρξη της ετήσιας συνέλευσης του Εκτελεστικού Συμβουλίου του οργανισμού που γίνεται με τηλεδιάσκεψη.
«Στο τέλος αυτές οι ενέργειες θα παρατείνουν τη διάρκεια της πανδημίας» προειδοποίησε.
Ο παγκόσμιος αγώνας για την εξασφάλιση των εμβολίων έχει ενταθεί, καθώς εμφανίζονται περισσότερο μεταδοτικές παραλλαγές του νέου κορωνοϊού.
Ο Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους ανέφερε ως παράδειγμα ανισότητας ότι περισσότερες από 39 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου έχουν παραδοθεί σε 49 χώρες υψηλού εισοδήματος, ενώ μόλις 25 δόσεις σε μια φτωχή χώρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
