 |
|
|  Δευτέρα 14/6
Τέλος εποχής για τον Νετανιάχου
Νέος πρωθυπουργός τού Ισραήλ,ο Ναφτάλι Μπένετ
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Τέλος εποχής για τον Μπενιαμίν Νετανιάχου μετά από 12 χρόνια στην πρωθυπουργία. Το Κοινοβούλιο του Ισραήλ έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση συνασπισμού και πλέον ο Ναφτάλι Μπένετ ορκίζεται πρωθυπουργός της χώρας.
Επιπλέον, οι Ισραηλινοί βουλευτές εξέλεξαν τον κεντρώο Μίκι Λεβί πρόεδρο του Κοινοβουλίου. Ο βουλευτής Λεβί, 69 ετών, του κεντρώου κόμματος Γες Ατίντ (Υπάρχει Μέλλον), εξελέγη με 67 ψήφους και αντικαθιστά τον Γιαρίβ Λεβίν, βουλευτή του δεξιού κόμματος Λικούντ.
Στην κυβέρνηση συμμετέχουν οκτώ κόμματα που ανήκουν σε ένα ευρύτατο φάσμα: δύο αριστερά, δύο κεντρώα, τρία δεξιά και ένα αραβικό. Από τους 119 παρόντες βουλευτές 60 ψήφισαν υπέρ του νέου συνασπισμού. Καταψήφισαν 59 βουλευτές, του κόμματος Λικούντ του Νετανιάχου, της άκρας δεξιάς και υπερορθόδοξων κομμάτων.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου υποσχέθηκε πως θα παραμείνει στην πολιτική, προαναγγέλλοντας ότι θα ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση. Ήδη, έχει κατηγορήσει τον Ναφτάλι Μπένετ, ότι διέπραξε «τη μεγαλύτερη εκλογική απάτη στην ιστορία της χώρας» και ίδρυσε μια «επικίνδυνη» κυβέρνηση. Τις προηγούμενες ημέρες, το κόμμα του Likud, προσπάθησε να χαμηλώσει τους τόνους, λέγοντας ότι η μετάβαση θα γίνει με ειρηνικό τρόπο.
Ωστόσο, από την πρώτη στιγμή της συνεδρίασης δεν έλειψε η ένταση με εκπροσώπους του κόμματος του Νετανιάχου αλλά και των Ορθοδόξων κομμάτων και των ακροδεξιών να αντιδρούν έντονα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του Ναφταλί Μπένετ. Ο ίδιος πάντως, ευχαρίστησε τον Νετανιάχου για τα χρόνια που ήταν στην εξουσία και εμφανίστηκε ενωτικός, λέγοντας ότι θα φέρει κοντά του ακόμη και όσους διαφωνούν μαζί του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
