 |
|
|  Κυριακή 27/6
Μαϊάμι- Λιγοστεύουν οι πιθανότητες για επιζώντες στο κτίριο που κατέρρευσε,με τούς αγνοούμενους να υπολογίζονται σε 159
flashnews.gr, newsit.gr
Οι πιθανότητες να βρεθούν επιζώντες στο 12ροφο συγκρότημα κατοικιών που κατέρρευσε στο Μαϊάμι, μειώνονται κάθε ώρα που περνάει, με τα σωστικά συνεργεία να δίνουν μάχη με το χρόνο.
Οι διασώστες συνεχίζουν να εργάζονται 24 ώρες το 24ωρο σ’ ένα ασταθές βουνό από συντρίμμια αναζητώντας σημάδια ζωής από κάποιον από τους 159 αγνοουμένους, ενώ φωτιές που σιγοκαίνε γεμίζουν τον αέρα με καπνό.
Ο απολογισμός των τεσσάρων νεκρών είναι σίγουρο πως θα αυξηθεί, καθώς ο ένας όροφος του κτιρίου έχει πέσει και συνθλιβεί πάνω στον άλλο. Με τη βοήθεια σκύλων, καμερών, ηχοβολιστικών συσκευών και βαρύ εξοπλισμού, οι διασώστες αναζητούν όλους τους χώρους που μπορεί να έχουν σχηματισθεί μέσα στα συντρίμμια και επιτρέπουν σε ανθρώπους, που έχουν ενδεχομένως επιζήσει της κατάρρευσης, να αναπνέουν.
«Έχουμε ελπίδες επειδή αυτό μας λέει η ομάδα μας έρευνας και διάσωσης, ότι έχουν ελπίδες», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου η δήμαρχος της κομητείας Μαϊάμι-Ντέιντ ,Ντανιέλα Λιβάιν Κάβα.
Ο επικεφαλής της πυροσβεστικής της κομητείας Μαϊάμι-Ντέιντ, Άλαν Κομίνσκι, δήλωσε στους δημοσιογράφους πως οι επιχειρήσεις διάσωσης θα συνεχιστούν .
Ενώ τοπικοί αξιωματούχοι προσέφεραν βοήθεια στις οικογένειες, όπως δωμάτια ξενοδοχείων και τρόφιμα, οι διασώστες εργάζονται με βάρδιες στον τόπο της καταστροφής, καθώς επιτρέπεται η πρόσβαση σε περιορισμένο αριθμό για να αποφευχθεί περαιτέρω κατάρρευση, δήλωσε η Λιβάιν Κάβα.
Στην κορυφή του σωρού, κάποιοι κρατούσαν σφυριά και αξίνες αναζητώντας σημεία ζωής. Βαρύς εξοπλισμός απομάκρυνε το πάνω-πάνω στρώμα των συντριμμιών.
Κάτω από το έδαφος, διασώστες που εισήλθαν από το χώρο στάθμευσης του κτιρίου έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους αναζητώντας επιζώντες, καθώς συντρίμμια έπεφταν πάνω τους, δήλωσαν αξιωματούχοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
