 |
|
|  Δευτέρα 5/7
Κατέρριψε...δικό του ρεκόρ!!
Αμερικανός έφαγε 76 χοτ ντογκ σε 10 λεπτά
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ένας Αμερικανός, πρωταθλητής στο να καταβροχθίζει χοτ ντογκ, κατέρριψε το προηγούμενο ρεκόρ του, καταναλώνοντας 76 σάντουϊτς με λουκάνικο σε 10 λεπτά σε διαγωνισμό που έγινε στη Νέα Υόρκη.
Ο Τζόι Τσέσνατ, επονομαζόμενος «Τζόουζ» (τα σαγόνια), κέρδισε για 14η φορά τον παραδοσιακό διεθνή διαγωνισμό κατανάλωσης χοτ ντογκ του Nathan's, ο οποίος διοργανώνεται ετησίως την 4η Ιουλίου με αφορμή την εθνική γιορτή στις ΗΠΑ.
Ο πρωταθλητής, ο οποίος είχε καταβροχθίσει πέρυσι 75 χοτ ντογκ, συνέτριψε τους αντιπάλους του, τρώγοντας 26 περισσότερα από τον αντίπαλό του Τζέφρι Έσπερ.
Λόγω των περιοριστικών μέτρων απο την πανδημία του νέου κορωνοϊού, ο διαγωνισμός δεν διεξήχθη φέτος στον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου χοτ ντογκ Νέιθαν'ς στο Κόνι Άιλαντ, στο Μπρούκλιν, αλλά σε ένα γειτονικό γήπεδο του μπέιζμπολ, όπου βρίσκονταν 5.000 θεατές.
"Μου έκανε καλό" ότι υπήρχαν θεατές, δήλωσε ο Τζόι Τσέσνατ στο αθλητικό δίκτυο ESPN, το οποίο μετέδωσε την εκδήλωση, ενώ ο προηγούμενος διαγωνισμός του 2020 είχε διεξαχθεί σε κλειστό χώρο χωρίς θεατές και πίσω από πλεξιγκλάς για να περιοριστεί ο κίνδυνος μετάδοσης της COVID-19.
"Μολονότι δεν ήμουν άνετα, μου άρεσε ότι όλος ο κόσμος με ενθάρρυνε και με παρότρυνε", δήλωσε ο Τσέσνατ, ο οποίος έχει κερδίσει 14 από τους 15 πρόσφατους διαγωνισμούς μετά τη νίκη του επί του έξι φορές κατόχου του τίτλου, του Ιάπωνα Τακέρου Κομπαγιάσι το 2007. Η μόνη ήττα του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν από τον Ματ Στόνι το 2015.
Στις γυναίκες η Μισέλ Λέσκο καταβρόχθισε 30 χοτ ντογκ και τρία τέταρτα και κέρδισε την Σάρα Ροντρίγκες. Η επτά φορές νικήτρια του τίτλου Μίκι Σούντο δεν αγωνίστηκε καθώς περιμένει το πρώτο της παιδί κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
