 |
|
|  Τρίτη 3/8
Διαμονή σε ένα Futuro House της δεκαετίας του 1960
AΠΕ-ΜΠΕ
Το 1968, ο Φινλανδός αρχιτέκτονας Matti Suuronen σχεδίασε το Futuro House, ένα πλαστικό, προκάτ, φορητό εξοχικό, κατασκευασμένο ώστε να προσαρμόζεται εύκολα σε διάφορες κλιματικές συνθήκες και διαμορφώσεις του εδάφους, από βουνοπλαγιά μέχρι ακροθαλασσιά. Μετά από μια σύντομη περίοδο δόξης, τα εναπομείναντα σήμερα 68 Futuro είναι σκορπισμένα σε όλον τον πλανήτη, από ακρογιαλιές στην Αυστραλία μέχρι βουνά στη Ρωσία, ως κειμήλια της τεχνο-ουτοπίας των μέσων του προηγούμενου αιώνα. Ένα όμως, το εντόπισε ο καλλιτέχνης Craig Barnes στη Νότια Αφρική, το διέσωσε, το αποκατέστησε και το μετέφερε στην Αγγλία· τώρα, το Futuro House είναι εγκατεστημένο στο Marston Park στο Σόμερσετ και δέχεται πρόθυμους να διαμείνουν σε αρχιτεκτόνημα που θυμίζει ιπτάμενο δίσκο όπως τον φαντάζονταν στο Χόλιγουντ.
Η αρχική ιδέα του Suuronen ήταν να σχεδιάσει καμπίνα σκι (και ένα από τα εναπομείναντα Futuro λειτουργεί ακόμη και σήμερα ως καμπίνα σκι). Την αισθητική επιλογή του καθόρισε το ότι εκείνη την εποχή η κοινωνία ήταν προσηλωμένη στον Αγώνα Δρόμου στο Διάστημα μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων. Η διαστημική αρχιτεκτονική ήταν τότε του συρμού, αλλά τίποτα δεν τραβούσε την προσοχή όσο αυτές οι UFO κατοικίες το πειραματικό ντιζάιν του Φινλανδού αρχιτέκτονα χαιρετίστηκε ως το σπίτι του μέλλοντος. Η πετρελαϊκή κρίση του 1973 εκτίναξε στα ύψη την τιμή του πλαστικού και αυτό ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Futuro.
Για όσους θέλουν να ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο - στη δεκαετία του 1960 - το Futuro House στο Marston Park προσφέρει όλα τα χρειαζούμενα για το λουτρό, ζεστό νερό, φωτισμό κατάλληλο για διαμόρφωση διάθεσης, ηχεία για μουσική, τσαγιέρα/καφετιέρα και υπαίθριο χώρο με λάκκο για φωτιά. Μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και τέσσερα άτομα τη φορά, με έναν κύριο χώρο για ύπνο (διπλό κρεβάτι) και έναν ευέλικτο χώρο για να κοιμηθούν δύο ενήλικες ή ανήλικοι. Δεν υπάρχει δυνατότητα να μαγειρέψει κανείς, αλλά όλη την ημέρα τροφή και ποτό είναι διαθέσιμα επί τόπου.
«Ανέκαθεν ήταν σημαντικό για μένα το ότι οπουδήποτε κι αν πάει, να λειτουργεί ως χώρος στον οποίο μπορείς να ζήσεις και να τον βιώσεις, ως ένα συναρπαστικό μέρος που ο καθένας μπορεί να δει» τόνισε, μιλώντας στο Wallpaper για το Futuro House ο Craig Barnes. «Ποτέ δεν το ήθελα σαν κάτι που δεν μπορείς να αγγίξεις. Πιστεύω στη δύναμη της τέχνης και της αρχιτεκτονικής και στο πώς μας επηρεάζει».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
