 |
|
|  Tρίτη 3/8
Μίλτος Τεντόγλου
Από το παρκούρ στα Γρεβενά, Ολυμπιονίκης στο Τόκιο
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ένα ιδιαίτερο παιδί, με πολλά ενδιαφέροντα, ξεκάθαρους στόχους και θέληση. Κάπως έτσι περιγράφουν τον Μίλτο Τεντόγλου συγγενείς, γνωστοί και φίλοι που ξαγρύπνησαν στα Γρεβενά για να δουν και να χειροκροτήσουν τον 23χρονο Ολυμπιονίκη του μήκους στο Τόκιο.
Ο Τεντόγλου, που είναι πλέον ο καλύτερος άλτης του πλανήτη, μπορεί να κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος, ωστόσο η πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό ήταν στον… δρόμο και ξεκίνησε από το παρκούρ (στρατωτικός αγώνας δρόμου μετ εμποδίων)!
Ο Έλληνας πρωταθλητής από τα Γρεβενά γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1998. Ο προπονητής στη γενέτειρά του Βαγγέλης Παπανίκος ήταν αυτός που τον έπεισε να αφήσει το παρκούρ και να περάσει στον στίβο, βλέποντας τα προσόντα και τις ικανότητές του Μίλτου.
Το 2016 εκπροσώπησε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και από την ώρα που έφτασε στην κορυφή του αθλήματός του διαγράφει μία απόλυτα σταθερά ανοδική πορεία. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Ευρώπης Ανοιχτού Στίβου το 2018 στο Βερολίνο και το αντίστοιχο του Κλειστού Στίβου το 2019 στη Γλασκώβη. Έγινε πρωταθλητής Ευρώπης U23 το 2019 στο Γκέβλε και Πρωταθλητής Ευρώπης Κλειστού Στίβου το 2021 στο Τόρουν.
Στο Τόκιο έφτασε με επίδοση 8,60, που αποτελεί την καλύτερη φετινή επίδοση στον κόσμο και τελικά του έφτασαν 19 εκατοστά λιγότερα για να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Οι Ιάπωνες τον αποθέωσαν παίζοντας συρτάκι την ώρα που παραλάμβανε το χρυσό μετάλλιο, με τον Τεντόγλου να απολαμβάνει τη στιγμή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στο 2021 ο Τεντόγλου υπό τις οδηγίες του Γιώργου Πομάσκι δεν έχει κάνει άλμα κάτω από τα 8 μέτρα, αποδεικνύοντας τη σταθερότητά του!
Ο ίδιος αντιμετωπίζει τους αγώνες του ως διασκέδαση, χωρίς άγχος και με μεγάλη δόση χιούμορ, γεγονός που τον έχει κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό.
Μιας και μιλήσαμε για το παρκούρ, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι και ο Λευτέρης Πετρούνιας, που κατάκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Τόκιο, είναι γνωστός για την αγάπη που έχει στο ίδιο… χόμπι! Ο «άρχοντας των κρίκων» ανακάλυψε στο Λύκειο την άλλη μεγάλη του αγάπη, το παρκούρ, το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα όταν έχει χρόνο καθώς τον βοηθά τόσο στην ελαστικότητα, όσο και ως εκτόνωση!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
