 |
|
|  Σάββατο 28/8
Στο φως τα ερείπια εμπορικού κέντρου της ελληνορωμαϊκής εποχής στην Αλεξάνδρεια
AΠΕ-ΜΠΕ
Τα ερείπια ενός οικισμού της ελληνορωμαϊκής εποχής της Αλεξάνδρειας, που υπήρξε και εμπορικό προάστιο, έφερε στο φως η αιγυπτιακή αρχαιολογική σκαπάνη στην περιοχή Σάτμπι, πολύ κοντά στο χώρο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας.
Ο γενικός γραμματέας του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, Μουστάφα Ουαζίρι επεσήμανε ότι η σημασία της ανακάλυψης αυτής έγκειται στο γεγονός ότι παρουσιάζει τις πολλές και σημαντικές δραστηριότητες που καταγράφονται στα εξωτερικά τείχη της αιγυπτιακής πόλης κατά την ελληνορωμαϊκή εποχή, και όπου περιελάμβαναν χώρους ανάπαυσης για ταξιδιώτες και επισκέπτες στην περιοχή μέχρι και την απόκτηση των απαραίτητων αδειών εισόδου, αλλά και χώρους για την εξέταση και τον καθορισμό των φόρων στα εμπορεύματα που εισάγονταν στην πόλη. Με άλλα λόγια, ο χώρος αυτός αποτελούσε ένα διαμετακομιστικό κέντρο, για ταξιδιώτες, επισκέπτες και εμπόρους στο οποίο υπήρχαν και χώροι όπου μπορούσαν να ξεκουραστούν οι ταξιδιώτες πριν τους δοθεί ένα είδος άδειας εισόδου και παραμονής στην πόλη της Αλεξάνδρειας. Υπήρχαν μέχρι και αρμόδιοι που εκτιμούσαν τα προς είσοδο εμπορεύματα και όριζαν τους απαιτούμενους φόρους.
Όλη η περιοχή χωριζόταν από έναν κεντρικό δρόμο κάθετο και παράλληλες οδούς, όλοι συνδεδεμένοι με δίκτυο λυμάτων. Υπήρχαν επίσης πηγάδια, χώροι αποθήκευσης, όπου βρέθηκαν αγγεία, αγάλματα και άλλα εκθέματα, ενώ ανακαλύφθηκαν εργαστήρια και καταστήματα για την κατασκευή και πώληση αγαλμάτων θεοτήτων, αυτοκρατόρων και προσωπικοτήτων, μεταξύ των οποίων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τους αρχαιολόγους να βρίσκουν καλούπια για την κατασκευή αυτών των αγαλμάτων και μια προτομή από αλάβαστρο, μερικά από τα οποία αντικείμενα χρησίμευαν για την παραγωγή φυλακτών για τους πολεμιστές.
Όλος αυτός ο χώρος λειτούργησε από τον 2ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ., υποστηρίζουν οι επιστήμονες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
