 |
|
|  Τρίτη 7/9
Εφυγε απο τη ζωή στα 88 του ο ηθοποιός Ζαν-Πολ Μπελμοντό
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό, ένας σταρ του γαλλικού Νέου Κύματος στον κινηματογράφο μετά την πρωτοποριακή ερμηνεία του στο "Με κομμένη την ανάσα" του Ζαν-Λικ Γκοντάρ το 1959, απεβίωσε, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο δικηγόρος του. Ήταν 88 ετών.
Χαρισματικός ηθοποιός ο οποίος έκανε συχνά ο ίδιος τις επικίνδυνες σκηνές, ο Μπελμοντό στράφηκε στη δεκαετία του 1960 στις ταινίες μέινστριμ και έγινε ένας από τους κορυφαίους ήρωες κωμωδιών και ταινιών δράσης.
Η απόφασή του να επιδιώξει μια σταδιοδρομία στον εμπορικό κινηματογράφο και να σνομπάρει τους οίκους τέχνης οδήγησε σε επικρίσεις περί σπατάλης του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του -- κάτι το οποίο πάντοτε αρνούνταν.
"Όταν ένας ηθοποιός έχει επιτυχία, ο κόσμος του γυρνάει την πλάτη και λέει ότι έχει πάρει τον εύκολο δρόμο, ότι δεν θέλει να κάνει μια προσπάθεια ή να αναλάβει οποιαδήποτε ρίσκα", είχε πει κάποτε ο Μπελμοντό.
"Αλλά αν ήταν τόσο εύκολο να γεμίζουν οι κινηματογράφοι, τότε ο κόσμος του κινηματογράφου θα ήταν πολύ καλύτερα απ΄ό,τι είναι. Δεν νομίζω ότι θα είχα μείνει στα φώτα της δημοσιότητας τόσο πολύ αν έκανα σκουπίδια. Ο κόσμος δεν είναι ανόητος."
Ο δικηγόρος του Μπελμοντό είπε πως ο ηθοποιός πέθανε στο σπίτι του.
"Ήταν πολύ κουρασμένος εδώ και κάποιο καιρό. Πέθανε ήσυχα", δήλωσε ο δικηγόρος Μισέλ Γκοντέστ στο AFP.
Ο Μπελμοντό γεννήθηκε στις 9 Απριλίου 1933, στο Νεϊγί-σιρ-Σεν με πατέρα τον καταξιωμένο γλύπτη Πολ Μπελμοντό και μητέρα τη ζωγράφο Σαρά Ρενό-Ρισάρ. Παρά το υπόβαθρο της καλλιέργειας που διέθετε, έμοιαζε να τον τραβάει περισσότερο ο κόσμος των σπορ από εκείνον της τέχνης: στα νιάτα του υπήρξε δεινός πυγμάχος.
Αφού αποφάσισε να ασχοληθεί με την ηθοποιία, χρειάστηκε να προσπαθήσει τρεις φορές προτού η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Παρισιού τον δεχθεί, το 1952, ως φοιτητή.
Ακόμη και τότε δεν ήταν ένα ομαλό πέρασμα: ο Μπελμοντό τα παράτησε απηυδισμένος το 1956 έπειτα από την ψυχρή υποδοχή που έλαβε για μια ερμηνεία του από κριτική επιτροπή της σχολής.
Ένας από τους δασκάλους του προέβλεψε τότε: "Ο κ. Μπελμοντό δεν θα πετύχει ποτέ με αυτό το πρόσωπο του χουλιγκάνου".
Η απάντηση του Μπελμοντό ήταν μια άσεμνη χειρονομία. Έπαιξε σε περισσότερες από 80 ταινίες, πολλές από τις οποίες είχαν τεράστια εισπρακτική επιτυχία για τον επόμενο μισό αιώνα.
Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο στη διάρκεια ενός γυρίσματος το 2001 θα του αφήσει αρκετά προβλήματα.
Το 1988 ο Μπελμοντό έλαβε βραβείο Σεζάρ καλύτερου ανδρικού ρόλου για την ταινία "Ο κυνηγός της περιπέτειας" του Κλοντ Λελούς καθώς και ένα τιμητικό Σεζάρ το 2017.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
