 |
|
|  Κυριακή 12/9
Φεστιβάλ Βενετίας
Ο Χρυσός Λέοντας στην ταινία L'evenement, βραβείο σεναρίου στη Μάγκι Τζίλενχαλ για τη «Χαμένη κόρη»
AΠΕ-ΜΠΕ
Η γαλλική δραματική ταινία της Οντρέ Ντιβάν «L’ evenement» («Το συμβάν»), που πραγματεύεται μια παράνομη άμβλωση τη δεκαετία του 1960, απέσπασε το μεγάλο βραβείο, τον Χρυσό Λέοντα, στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας.
Η ταινία βασίζεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ανί Ερνό και εκτυλίσσεται στη Γαλλία πριν από τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Παρουσιάζει την ιστορία μιας νεαρής φοιτήτριας που μένει έγκυος, ρόλο που ερμηνεύει η Γαλλορουμάνα ηθοποιός Αναμαρία Βαρτολομέι.
Tο δεύτερο βραβείο πήγε στη βαθιά προσωπική ταινία «The Hand of God» (Το χέρι του Θεού) του Ιταλού σκηνοθέτη Πάολο Σορεντίνο, στην οποία αφηγείται πώς έχασε τους γονείς του όταν ήταν έφηβος.
Η Επιτροπή απένειμε τον Ασημένιο Λέοντα καλύτερης σκηνοθεσίας στη Νεοζηλανδή Τζέιν Κάμπιον για την ταινία εποχής «The Power of the Dog» που διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1920.
Το βραβείο καλύτερου σεναρίου απονεμήθηκε στη Μάγκι Τζίλενχαλ για την ταινία «The lost daughter» (Η χαμένη κόρη).
Η Ισπανίδα σταρ Πενέλοπε Κρουθ απέσπασε το βραβείο καλύτερης ερμηνείας από γυναίκα ηθοποιό για τον ρόλο της στην ταινία «Madres Paralelas», τη νέα συνεργασία της με τον συμπατριώτη της, Πέδρο Αλμοδόβαρ.
«Σ’ ευχαριστώ Πέδρο, δημιούργησες μαγεία, σε λατρεύω» είπε η Κρουθ παραλαμβάνοντας το βραβείο της.
Η ταινία «Παράλληλες Μητέρες» αφηγείται την ιστορία δύο γυναικών που γενούν την ίδια ημέρα, στην ίδια κλινική.
Το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου πήγε στον Φιλιππινέζο Τζον Αρσίλα, ο οποίος είναι πολύ γνωστός σταρ στην πατρίδα του. «Χίλια ευχαριστώ», είπε στα ιταλικά ο 55χρονος ηθοποιός. «Είναι ο πιο ευτυχισμένος ηθοποιός του κόσμου απόψε, επειδή ξέρω ότι προερχόμαστε από διαφορετικές χώρες, από διαφορετικές κουλτούρες, όμως απόψε καταλαβαινόμαστε όλοι, χάρη στον κινηματογράφο», πρόσθεσε.
Ο Αρσίλα υποδύεται έναν δημοσιογράφο του ραδιοφώνου ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με ψευδείς ειδήσεις και διαφθορά στο «On the Job: The Missing 8», μια ταινία-ποταμό του Ερικ Μάτι, διάρκειας 3,5 ωρών. Αν και είναι σχεδόν άγνωστος στο εξωτερικό, ο Αρσίλα έχει βραβευτεί πολλές φορές στη χώρα του, για τους ρόλους του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
