 |
|
|  Τρίτη 4/1
Πως εξαπάτησε επώνυμους επενδυτές
Ένοχη για απάτη κρίθηκε η Ελίζαμπεθ Χολμς, άλλοτε λαμπερό αστέρι της Silicon Valley
AΠΕ-ΜΠΕ
Η Ελίζαμπεθ Χολμς, άλλοτε λαμπερό αστέρι της Silicon Valley που υποσχόταν επανάσταση στις εξετάσεις αίματος με τη start-up που ίδρυσε, τη Theranos, κρίθηκε ένοχη για απάτη σε βάρος επενδυτών χθες Δευτέρα από το σώμα ενόρκων στο δικαστήριο της Καλιφόρνιας όπου δικαζόταν.
Έπειτα από διαδικασία που διήρκεσε πάνω από τρεις μήνες και κάπου 50 ώρες διαβουλεύσεων, οι ένορκοι αποφάνθηκαν -ομόφωνα- πως είναι ένοχη για απάτη σε βάρος επενδυτών, ωστόσο την απάλλαξαν από ορισμένες κατηγορίες, ενώ δεν συμφώνησαν για άλλες που της προσάπτονταν.
Η καταδίκη της 37χρονης -που ίδρυσε τη Theranos το 2003, στα 19 της χρόνια, και υποσχόταν διαγνωστικό μηχάνημα ταχύτερο και φθηνότερο από αυτά των παραδοσιακών εταιρειών του κλάδου- σημαίνει πως αντιμετωπίζει την προοπτική να της επιβληθεί ποινή κάθειρξης πολλών δεκαετιών. Η ποινή της θα ανακοινωθεί αργότερα από το ομοσπονδιακό δικαστήριο.
Χάρη στις υποσχέσεις της, την πειθώ και το δυναμικό προφίλ της, η νεαρή επιχειρηματίας κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να κερδίσει την εμπιστοσύνη επενδυτών τεράστιου κύρους, κάτι σπάνιο στον ανδροκρατικό κόσμο των καλιφορνέζων μηχανικών που παρεπιδημούν στην «Κοιλάδα του Πυριτίου». Την υποστήριξαν, μεταξύ άλλων, ο άλλοτε υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσιντζερ, ο πρώην υπουργός Άμυνας Τζέιμς Μάτις, καθώς και ο μεγιστάνας των ΜΜΕ Ρούπερτ Μέρντοκ, που επένδυσε πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια στη Theranos.
Στην κορύφωση της, η αξία της εταιρείας είχε φθάσει σχεδόν τα 10 δισ. δολάρια και η κυρία Χολμς, η μεγαλομέτοχός της, είχε περιουσία 3,6 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes.
Αλλά το 2015, η εφημερίδα Wall Street Journal έκανε την εκρηκτική αποκάλυψη πως το περίφημο διαγνωστικό μηχάνημα που υποσχόταν η Theranos ουδέποτε λειτούργησε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
