 |
|
|  Δευτέρα 24/1
Βρωμιά και δυσοδία απο την σκοτεινή ζωή στην έπαυλη του Playboy
Βιασμοί και όργια η καθημερινότητα του Χιου Χέφνερ,οπως λένε κουνελάκια που έπεσαν στα νύχια του...
iefimerida.gr
Ο ιδρυτής του Playboy ,Χιου Χέφνερ, ήταν ένας «βρυκόλακας» που χειραγωγούσε και νάρκωνε δεκάδες νεαρές γυναίκες για να συμμετάσχουν σε εξευτελιστικά όργια, ενώ παρουσιαζόταν ως υπέρμαχος της σεξουαλικής ελευθερίας, σύμφωνα με νέο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ.
Το «Secrets of Playboy», ένα ντοκιμαντέρ 10 επεισοδίων που κάνει πρεμιέρα σήμερα, αποκαλύπτει τη «σκοτεινή ιστορία» του Playboy, το οποίο αποτέλεσε μια άθλια παιδική χαρά για χρήση ναρκωτικών, σεξουαλική κακοποίηση, ακόμη και κτηνωδία.
Η σειρά εμβαθύνει στις κρυμμένες αλήθειες πίσω από το Playboy με αποκλειστικές συνεντεύξεις από άτομα που ήταν παρόντα, συμπεριλαμβανομένων των πρώην συντρόφων του Χιου Χέφνερ, Χόλι Μάντισον και Σόντρα Θίοντορ, καθώς και της πρώην «Bunny Mother» , Πι Τζέι Μάστεν.
Η Θίοντορ, τώρα 65 ετών, αποκαλύπτει πώς γινόταν ομαδικό σεξ στην έπαυλη πέντε βράδια την εβδομάδα ενώ σε άλλες περιπτώσεις ο Χιου Χέφνερ διοργάνωνε «Νύχτες των Χοίρων» κατά τις οποίες έφερνε «άσχημες» ιερόδουλες για να κάνουν σεξ με τους φίλους του. Τα VIP μέλη των νυχτερινών κλαμπ Playboy μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν, συμπεριλαμβανομένου του παρουσιαστή του Soul Train, Ντον Κορνήλιους, ο οποίος φέρεται να κρατούσε ομήρους δύο κουνελάκια του Playboy και να βίασε το ένα από αυτά, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ.
Σε άλλο σημείο, η Χόλι Μάντισον, το κουνελάκι που ήταν ζευγάρι με τον Χιου Χέφνερ για 8 χρόνια, αφηγείται πως ο επιχειρηματίας αρνούνταν να χρησιμοποιήσει προφυλακτικό κατά τη διάρκεια του σεξ και πως ο τρόπος ζωής στο σπίτι την οδήγησε να σκεφτεί ακόμη και την αυτοκτονία.
Η σειρά περιλαμβάνει επίσης συνεντεύξεις με την Λίντα Λόβλας, την πορνοστάρ της δεκαετίας του 1970 που έγινε γνωστή με την ταινία «Το Βαθύ Λαρύγγι» η οποία λέει ότι της φέρθηκαν σαν «ένα κομμάτι κρέας» και την ανάγκασαν να κάνει στοματικό σεξ σε ένα γερμανικό ποιμενικό ενώ ο Χιου Χέφνερ και οι φίλοι του παρακολουθούσαν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
