 |
|
|  Τρίτη 8/2
Αυστραλέζα αποκαλύπτει οτι άγνωστη γυναίκα τής έδωσε στον δρόμο ένα φάκελο με χαρτονόμισμα
«Να πάρεις μια τούρτα στη μνήμη του γιου μου, θα ήταν 28»,τής είπε
gazzetta.gr,protothema.gr
Μια πολύ συναισθηματική και συγκινητική στιγμή είχε η Tammi Bennett από το Barry της Νότιας Ουαλίας. Είχε μια βγει μια βόλτα, μία εντελώς συνηθισμένη ημέρα, όταν μία άγνωστη της έδωσε έναν φάκελο και της είπε «να περάσεις μια υπέροχη μέρα». Μετά έφυγε βιαστικά…
Ανοίγοντας τον φάκελο, η Tammi έμεινε έκπληκτη όταν βρήκε μέσα ένα χαρτονόμισμα των 10 λιρών μαζί με ένα χειρόγραφο σημείωμα. Η κάρτα ανέφερε ότι η άγνωστη, που υπέγραψε την κάρτα ως «η μαμά του Jason», ήθελε να κάνει μια χειρονομία καλής θέλησης για τα 28α γενέθλια του γιου της.
Σύμφωνα με το σημείωμα, ο Jason πέθανε τραγικά από το ξαφνική επιληψία. Για να τιμήσει τη μνήμη του, η μητέρα του, ήθελε απλά, όποιος λάμβανε την κάρτα να αγόραζε μια τούρτα γενεθλίων με τα χρήματα που είχε αφήσει μέσα.
Το σημείωμα έγραφε: «Ο γιος μου λάτρευε την τούρτα γενεθλίων, στην πραγματικότητα του άρεσαν οι περισσότερες τούρτες. Παρακαλώ αγοράστε μία τούρτα και απολαύστε την με την οικογένειά σας. Η τούρτα είναι καλή κάθε μέρα του χρόνου, όχι μόνο σε γενέθλια».
Σε ένα συγκινητικό αφιέρωμα στον γιο της, η μαμά του Jason έγραψε επίσης μια συγκλονιστική υπενθύμιση: «Η οικογένεια είναι τόσο σημαντική, το να περνάς χρόνο με την οικογένεια είναι ένα τόσο πολύτιμο δώρο»
Βαθιά συγκινημένη από την ευγενική χειρονομία, η Tammi έγραψε στο Facebook για να μοιραστεί την ιστορία: «Με έκανε πραγματικά συναισθηματική και με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι δεν ξέρουν όλοι πόσο τυχεροί είναι που έχουν οικογένεια με την οποία μπορούν να περνούν χρόνο».
Η Tammi μοιράστηκε επίσης μια φωτογραφία μιας τούρτας γενεθλίων που είχε αγοράσει για τον Jason, γράφοντας: «Πραγματικά αγοράσαμε μια τούρτα, τη μοιραστήκαμε με την οικογένεια και ευχηθήκαμε στον Jason για τα 28α γενέθλια».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
